Część trzecia. Straszna chatka w strasznym lesie

Gdzieś w dalekich Chinach

Ludzie mówią prości,

Że w życiu goryczy

Więcej niż radości.

Wielka smutku rzeka,

Jak gorycz tez smoczych

Przez życie człowieka

Toczy się i toczy.

Gdzieś w dalekich Chinach

Ludzie mówią prości,

Że i radość bywa

W szarej codzienności.

Życie szybko mija

Takie jego prawo

A gorycz łez smoka

Dla niego przyprawą.

Zły czas, pora marna

l smak trosk niezmienny

Są jak ryżu ziarna –

Nasz pokarm codzienny.

Księga smutków policzonych”

Загрузка...