Το Μονοπάτι των Αιχμών

31 Μετά

Οι χειμωνιάτικοι άνεμοι και το χιόνι έκλειναν τους εμπορικούς δρόμους σε όλη την έκταση της περιοχής, αφήνοντάς τους απροσπέλαστους μέχρι την έλευση της άνοιξης και, για κάθε τρία περιστέρια που έστελναν οι έμποροι, τα δύο αφανίζονταν από τα γεράκια ή τον καιρό, αλλά στα σημεία που ο πάγος δεν κάλυπτε τα ποτάμια, τα πλοία εξακολουθούσαν να αρμενίζουν κι οι φήμες ταξίδευαν γοργότερα κι από την αστραπή. Χίλιες φήμες, η κάθε μία εκ των οποίων βλάσταινε σαν χίλια σπόρια στο χιόνι και στον πάγο, λες κι έβρισκε γόνιμο έδαφος.

Κάποιες από αυτές τις ιστορίες έλεγαν πως στην Ταρ Βάλον ισχυροί στρατοί συγκρούστηκαν και το αίμα κυλούσε στους δρόμους, ενώ οι αντάρτισσες Άες Σεντάι είχαν καρφώσει σε έναν πάσσαλο το κεφάλι της Ελάιντα α’Ρόιχαν. Όχι· η Ελάιντα τις είχε χτυπήσει με τη σιδερένια της γροθιά κι όσες αντάρτισσες επέζησαν σέρνονταν ταπεινά στα πόδια της. Δεν είχαν υπάρξει επαναστάτριες, ούτε σχίσμα του Λευκού Πύργου. Ήταν ο Μαύρος Πύργος που είχε καταστραφεί από τα σχέδια και τη δύναμη των Άες Σεντάι, κι οι Άσα’μαν κυνηγούσαν ο ένας τον άλλον σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Ο Λευκός Πύργος είχε διαλύσει το Παλάτι του Ήλιου στην Καιρχίν κι ο ίδιος ο Αναγεννημένος Δράκοντας ήταν πλέον δεσμευμένος στην Έδρα της Άμερλιν, ένα ανδρείκελο που χρησίμευε ως όργανό της. Κάποιες άλλες φήμες μιλούσαν για τις Άες Σεντάι που είχαν δεσμευτεί με αυτόν και με τους Άσα’μαν, αν κι ελάχιστοι πίστευαν κάτι τέτοιο κι όσοι το πίστευαν συνήθως γελοιοποιούνταν.

Οι στρατιές του Άρτουρ του Γερακόφτερου είχαν επιστρέψει για να διεκδικήσουν την από καιρό νεκρή αυτοκρατορία του, ενώ οι Σωντσάν ξεχύνονταν από παντού, αναγκάζοντας σε υποχώρηση από την Αλτάρα ακόμα και τον Αναγεννημένο Δράκοντα. Οι Σωντσάν είχαν μπει τελικά στην υπηρεσία του. Όχι· ο Αναγεννημένος Δράκοντας τους είχε ρίξει στη θάλασσα, καταστρέφοντας ολοσχερώς τον στρατό τους. Οι Σωντσάν είχαν πάρει μακριά τον Αναγεννημένο Δράκοντα, αναγκάζοντάς τον να προσκυνήσει την Αυτοκράτειρά τους. Ο Αναγεννημένος Δράκοντας είχε πεθάνει. Άλλοι πανηγύριζαν κι άλλοι θρηνούσαν· τα δάκρυα ήταν τόσα όσες κι οι κραυγές χαράς.

Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, οι φήμες διαδίδονταν σαν αράχνινοι ιστοί πάνω σε άλλους αράχνινους ιστούς, κι άντρες και γυναίκες έπλαθαν το μέλλον τους, πιστεύοντας πως γνωρίζουν την αλήθεια. Εκείνοι έπλαθαν και το Σχήμα απορροφούσε τα σχέδιά τους, υφαίνοντάς τα προς ένα μέλλον που είχε ήδη προφητευτεί.