Dech Zimy

Glosariusz

Kalendarz Tomański (opracowany przez Tomę dur Ahmida) został przyjęty około dwu wieków po śmierci ostatniego mężczyzny Aes Sedai i rejestrował lata, które upłynęły Od Pęknięcia Świata (OP). Wiele zapisów uległo zniszczeniu podczas Wojen z Trollokami i pod ich koniec wybuchł spór o poszczególne daty liczone według starego systemu. Opracowany zatem został nowy kalendarz, autorstwa Tiama z Gazar, którego początkiem był koniec Wojen, i który uświetniał wyzwolenie spod zagrożenia ze strony trolloków. Każdy odnotowany w nim rok określano jako Wolny Rok (WR). Kalendarz Gazarański wszedł do powszechnego użytku w ciągu dwudziestu lat od zakończenia Wojen. Artur Hawkwing starał się wprowadzić nowy kalendarz datujący swój początek od ufundowania jego imperium (OU), ale dzisiaj znany jest on jedynie historykom. Po tym jak Wojna Stu Lat przyniosła z sobą ogólną destrukcję, śmierć i zniszczenia, pojawił się trzeci kalendarz, opracowany przez Uren din Jubai Szybującą Mewę, uczoną Ludu Morza, i upowszechniony przez Farede, Panarch Tarabon. Kalendarz Faredański, zapisujący lata Nowej Ery (NE), liczone od arbitralnie przyjętego końca Wojny Stu Lat, jest obecnie w powszechnym użytku.

Asha’man: 1) W Dawnej Mowie “opiekun” albo “obrońca”, z dodatkowym znaczeniem, iż jest to obrońca prawdy i sprawiedliwości. 2) Miano oznaczające zarówno zbiorowość jak i rangę, nadawane mężczyznom, którzy przybyli do Czarnej Wieży, koło Caemlyn w Andorze, aby tam uczyć się przenoszenia. Ich szkolenie skupia się na metodach wykorzystania Jedynej Mocy w charakterze broni, a kiedy już nauczą się obejmować saidina, czyli męską połowę Prawdziwego Źródła, to wówczas wymaga się od nich, by wykonywali wszystkie swe obowiązki z użyciem Mocy, co stanowi kolejne odejście od zasad przestrzeganych w Białej Wieży. Nowo przyjęty mężczyzna otrzymuje tytuł Żołnierza; nosi prosty, czarny kaftan z wysokim kołnierzem skrojony na andorańską modłę. Po wyniesieniu do rangi Oddanego uzyskuje prawo do wpinania w kołnierz kaftana srebrnej szpili zwanej Mieczem. Awans do rangi Asha’mana równa się prawu do wpinania Smoka wykonanego ze złota i czerwonej emalii. Mimo iż wiele kobiet, w tym również żony, ucieka, gdy się dowiadują, że ich mężczyźni potrafią przenosić, to jednak całkiem sporo mieszkańców Czarnej Wieży jest żonatych i tacy stosują własną odmianę więzi Strażnika, by za jej pomocą łączyć się z żonami. Ta sama więź, przekształcona tak, by narzucać posłuszeństwo, jest ostatnimi czasy wykorzystywana do wiązania pojmanych do niewoli Aes Sedai.

Balwer, Sebban: Oficjalnie były sekretarz Pedrona Nialla, potajemnie jego mistrz szpiegów. Z sobie tylko wiadomych powodów pomógł Morgase w jej ucieczce przed Seanchanami z Amadoru; obecnie zatrudniony na posadzie sekretarza Perrina t’Bashere Aybara i Faile ni Bashere t’Aybara.

Cha Faile: (1) W Dawnej Mowie “Szpon Sokoła”. (2) Nazwa przyjęta przez młodych Cairhienian i Tairenian, rzekomych wyznawców ji’e’toh, którzy przysięgli lojalność Faile ni Bashere t’Aybara. Działają potajemnie jako jej osobista służba zwiadowczo-szpiegowska.

Corenne: W Dawnej Mowie “Powrót”. Termin, jakim Seanchanie określają zarówno flotę złożoną z tysięcy statków jak i setki tysięcy żołnierzy, rzemieślników i innych osób przewożonych przez te statki, którzy przybędą śladem Zwiastunów, by na powrót przejąć ziemie ukradzione potomkom Artura Hawkwinga. Patrz również: Zwiastuni.

Córy Milczenia: W trwającej trzy tysiące lat historii Białej Wieży zdarzało się, że usunięte z niej kobiety nie chciały pogodzić się ze swym losem i próbowały się zrzeszać. Ugrupowania takie — a w każdym razie ich większość — Wieża rozpędzała natychmiast po tym, jak się o nich dowiedziała, a ich członkinie były surowo karane i to publicznie, by posłużyły za przykład. Ostatnia z takich rozwiązanych grup przyjęła nazwę Cór Milczenia (794-798 NE). W jej skład wchodziły dwie Przyjęte, które usunięto z Wieży oraz dwadzieścia trzy kobiety, które przy sobie zebrały i wyszkoliły. Wszystkie zostały zabrane do Tar Valon, gdzie je ukarano, z tym że owe dwadzieścia trzy wpisano do księgi nowicjuszek. Jedynie jednej z nich udało się dojść do szala. Patrz również: Rodzina.

da’covale: (1) W Dawnej Mowie oznacza “tego kogo się posiada” względnie “osobę która stanowi własność”. (2) U Seanchan jest to termin, jakim często określa się niewolników. Niewolnictwo ma w przypadku tego narodu długą i niezwykłą historię, tym bardziej, że niewolnicy mieli w Seanchan prawo do zajmowania wysokich stanowisk i sprawowania władzy również nad ludźmi wolnymi. Patrz również: so’jhin.

der’morat-: (1) w Dawnej Mowie “mistrz tresury” (2) U Seanchan, przyrostek dodawany w celu wyróżnienia doświadczonego, obdarzonego wysokimi umiejętnościami tresera egzotycznych istot, osobę, która szkoli innych treserów, np. der’morat’raken. Der’morat mogą się cieszyć stosunkowo wysoką pozycją społeczną, przy czym najwyższą zajmują der’suldam, które szkolą sul’dam zaliczające się do relatywnie wysokich rangą oficerów militarnych. Patrz również: morat.

Fain, Padan: Były Sprzymierzeniec Ciemności, obecnie ktoś jeszcze gorszy niż Sprzymierzeniec i w takim samym stopniu wróg Przeklętych jak i Randa al’Thora, którego nienawidzi całą duszą. Kiedy go ostatnio spotykano, przedstawiał się jako Jeraal Mordeth; udzielał rad lordowi Toramowi Riatinowi podczas rebelii, którą ten wszczął w Cairhien przeciwko Smokowi Odrodzonemu.

Hailene: W Dawnej Mowie “Zwiastuni” albo “Ci Którzy Przybyli Wcześniej”. Miano, jakie Seanchanie nadali wielkiemu korpusowi ekspedycyjnemu wysłanemu na drugi brzeg Oceanu Aryth w celu przeprowadzenia zwiadów na ziemiach, którymi niegdyś władał Artur Hawkwing. Obecnie Hailene, którymi dowodzi Wysoka Lady Suroth i których szeregi uległy znacznemu zwielokrotnieniu dzięki wcieleniu rekrutów z podbitych ziem, dalece powiększyły zakres swych zadań, wykraczając poza swe pierwotne cele.

Hanlon, Daved: Sprzymierzeniec Ciemności, były dowódca Białych Lwów na służbie u Przeklętego Kalwina, gdy ten, jako lord Gaebril, władał Caemlyn. Stąd Hanlon zabrał Białe Lwy do Cairhien, powodowany rozkazami, by spotęgować rebelię przeciwko Smokowi Odrodzonemu. Białe Lwy zostały zniszczone przez “bańkę zła”, a Hanlonowi kazano wrócić do Caemlyn, z powodów, które jeszcze nie zostały ujawnione.

Hierarchia Ludu Morza: Atha’an Miere, czyli Lud Morza podlegają władzy Mistrzyni Statków Atha’an Miere, której asystują Poszukiwaczka Wiatru Mistrzyni Statków oraz Mistrz Ostrzy. Niżej od nich stoją klanowe Mistrzynie Fal, którym również asystują Poszukiwaczki Wiatru oraz Mistrzowie Miecza. Podlegają im Mistrzynie Żagli (które są kapitanami statków) ich klanów, z których każda ma pod sobą swoją Poszukiwaczkę Wiatru i Mistrza Cargo. Poszukiwaczka Wiatrów Mistrzyni Statków stoi ponad Poszukiwaczkami Wiatrów Mistrzyń Fal, które z kolei mają władzę nad Poszukiwaczkami Wiatru Mistrzyń Żagli swoich klanów. Podobnie Mistrz Ostrzy pełni władzę nad wszystkimi Mistrzami Mieczy, a ci z kolei nad Mistrzami Cargo swoich klanów. Rangi wśród Ludu Morza nie są dziedziczne. Mistrzyni Statków jest wybierana dożywotnio przez Dwanaście Pierwszych Atha’an Miere, czyli dwanaście najstarszych klanowych Mistrzyń Fal. Z kolei klanowa Mistrzyni Fal jest wybierana przez dwanaście najstarszych Mistrzyń Żagli swego klanu, zwanych po prostu Dwunastoma Pierwszymi, którym to terminem wyróżnia się również najstarsze Mistrzynie Żagli. Taka przywódczyni może być usunięta ze stanowiska drogą głosowania podjętego przez te same Dwanaście Pierwszych. W rzeczy samej każdy oprócz Mistrzyni Statków może być zdegradowany, nawet do stanowiska majtka pokładowego, za nadużycie władzy, tchórzostwo albo inne przewinienia. Ponadto Poszukiwaczka Wiatru pod Mistrzynią Fal względnie Mistrzynią Statków, która umrze, musi przejść na służbę u kobiety niższej rangą i tym samym sama przechodzi na niższe stanowisko. Poszukiwaczka Wiatru Mistrzyni Statków sprawuje władzę nad wszystkimi Poszukiwaczkami Wiatru, a Poszukiwaczka Wiatru klanowej Mistrzyni Fal sprawuje władzę nad wszystkimi Poszukiwaczkami Wiatru swojego klanu. Podobnie Mistrz Ostrzy ma władzę nad wszystkimi Mistrzami Mieczy i Mistrzami Cargo, a Mistrz Mieczy nad Mistrzem Cargo swego klanu.

Ishara: Pierwsza Królowa Andoru (ok. 994-1020 WR). Tuż po śmierci Artura Hawkwinga Ishara przekonała swego męża, jednego z najwybitniejszych generałów Hawkwinga, by przerwał oblężenie Tar Valon i towarzyszył jej do Caemlyn z tyloma żołnierzami, ilu zdoła oderwać od armii. I tak więc w czasach, gdy inni usiłowali przejąć całe imperium Hawkwinga i przegrywali, Ishara ujęła żelazna garścią niewielką część i odniosła zwycięstwo. Obecnie niemal wszystkie arystokratyczne Domy Andoru mają w sobie jakąś domieszkę krwi Ishary i prawo do zasiadania na Tronie Lwa zależy zarówno od tego, czy w danym Domu jest jej bezpośredni potomek jak i od liczby łączących z nią więzi, jakie da się ustalić.

Kapitan Lansjerów: W większości krajów, w normalnych okolicznościach szlachcianki nie prowadzą osobiście swych zbrojnych do bitwy. Zamiast tego najmują zawodowego żołnierza, niemal zawsze wywodzącego się z gminu, który jest odpowiedzialny za szkolenie zbrojnych i jednocześnie nimi dowodzi. W zależności od danego kraju, człowiek taki nosi tytuł Kapitana Lansjerów, Kapitana Miecza, Mistrza Koni względnie Mistrza Lanc. Niejednokrotnie, być może nieuchronnie, rodzą się w związku z tym pogłoski o związkach bliższych niż między lady a sługą. Niekiedy te pogłoski są prawdziwe.

Kapitan Miecza: Patrz: Kapitan Lansjerów.

Konsolidacja: Kiedy armie wysłane przez Artura Hawkwinga pod dowództwem jego syna Luthaira wylądowały w Seanchan, odkryły tam jeden tygiel narodów, często pozostających w stanie wojny ze sobą i gdzie często stery rządów przejmowały Aes Sedai. Aes Sedai, którym brakowało odpowiednika Białej Wieży, dążyły do przejęcia indywidualnej władzy, posługując się w tym Mocą. Takie tworzyły niewielkie ugrupowania, bezustannie knując przeciwko sobie. W większej części to właśnie te nieustające spiski mające na celu osiągnięcie osobistych korzyści i wynikłe z nich wojny angażujące niezliczoną liczbę państw pozwoliły armiom ze wschodniego wybrzeża Oceanu Aryth rozpocząć podbój całego kontynentu, dokończonego przez ich potomków. Ów podbój, podczas którego potomkowie pierwotnych armii stawali się Seanchanami w miarę, jak podbijali Seanchan, trwał ponad dziewięćset lat i ostatecznie nazwano go Konsolidacją.

Kółko Dziewiarskie: Zrzesza przywódczynie Rodziny. Żadna z członkiń Rodziny nigdy nie poznała zasady, w oparciu o którą Aes Sedai tworzą swoją hierarchię — ta wiedza jest przekazywana dalej dopiero wtedy, gdy dana Przyjęta zda swoje sprawdziany do szala — dlatego więc zupełnie nie interesuje ich siła w posługiwaniu się Mocą, przykładają za to wielką wagę do wieku, przy czym starsze kobiety zawsze stoją ponad młodszymi. Kółko Dziewiarskie (wybrano taką nazwę, bo podobnie jak Rodzina brzmi niewinnie) składa się z trzynastu najstarszych Kuzynek mieszkających w Ebou Dar, przy czym na ich czele stoi Najstarsza. Zgodnie z przyjętymi zasadami, wszystkie będą musiały ustąpić ze stanowiska, gdy nadejdzie czas, by zmienić miejsce pobytu, dopóki jednak są mieszkankami Ebou Dar, dopóty sprawują nadrzędną władzę nad Rodziną, w stopniu, którego mogłaby im pozazdrościć dowolna Zasiadająca na Tronie Amyrlin. Patrz również: Rodzina.

Krew: Termin, którym Seanchanie określają swoją arystokrację. Można należeć do Krwi z urodzenia, ale także zostać do niej wyniesionym.

Legion Smoka: Duża formacja militarna złożona z samej piechoty, która poprzysięgła lojalność Smokowi Odrodzonemu i jest szkolona przez Davrama Bashere zgodnie z założeniami opracowanymi przez niego i Mata Cauthona, założeniami, które mocno odbiegają od roli, jaką zazwyczaj przypisuje się piechocie. Choć sporo mężczyzn zwyczajnie zgłasza się na ochotnika, wielkie rzesze Legionu są zgarniane przez grupy werbunkowe z Czarnej Wieży, które najpierw gromadzą wszystkich mężczyzn z danego obszaru, którzy chcą się przyłączyć do Smoka Odrodzonego, a potem przenoszą ich przez bramy w okolice Cairhien, gdzie z kolei wyławiają tych, których można uczyć przenoszenia. Pozostałych, których jest znacznie zresztą więcej, odsyła się do obozów szkoleniowych Bashere.

marath’damane. W Dawnej Mowie “te które trzeba wziąć na smycz”. Termin stosowany przez Seanchan w odniesieniu do wszystkich kobiet zdolnych do przenoszenia, którym jeszcze nie założono obroży damane.

Mądra Kobieta: Tytuł nadawany w Ebou Dar kobietom słynącym z ich niezwykłych umiejętności uzdrawiania niemal każdej dolegliwości. Zgodnie z tradycją Mądre Kobiety wyróżniają się czerwonymi pasami. Mimo iż zauważono już, że wiele, czy wręcz większość Mądrych Kobiet z Ebou Dar nawet nie pochodzi z Altary, a tym bardziej Ebou Dar, który to fakt jeszcze do niedawna pozostawał nieznany, to jednak zaledwie nieliczni wiedzą, że wszystkie Mądre Kobiety to w rzeczywistości członkinie Rodziny, które praktykują rozmaite odmiany Uzdrawiania, a swe zioła i maści rozdają jedynie jako przykrywkę. Od czasu ucieczki Rodziny z Ebou Dar, gdy Seanchanie zajęli miasto, nie ma tam już żadnej Mądrej Kobiety. Patrz również: Rodzina.

O ich umiejętnościach w zakresie stosowania ziół i wiedzy medycznej mówi się nawet w Ziemiach Granicznych, uważa się, że ich pomoc jest najlepsza zaraz po Uzdrawianiu Aes Sedai. Mimo iż Ebou Dar to miasto kosmopolityczne, gdzie do miejskich gildii wstępuje wielu cudzoziemców, zauważono dziwne zjawisko, że mianowicie wśród Mądrych Kobiet rzadko kiedy spotyka się kobiety rodem z Ebou Dar.

Mera’din: W Dawnej Mowie “Pozbawieni Braci”. Nazwa przyjęta przez tych Aielów, którzy porzucili swój klan i szczep, po czym przyłączyli się do Shaido, ponieważ albo nie potrafili zaakceptować Randa al’Thora, mieszkańca mokradeł, jako Car’a’carna, albo dlatego, że nie chcieli uznać rewelacji dotyczących historii i pochodzenia Aielów. Opuszczenie klanu i szczepu z dowolnego powodu u Aielów jest występkiem zasługującym na anatemę, dlatego też, odrzuceni przez społeczności wojowników Shaido, zorganizowali się w społeczność “Pozbawionych Braci”.

Mistrz Lanc: Patrz: Kapitan Lansjerów. Mistrz Koni: Patrz: Kapitan Lansjerów.

morat-: W Dawnej Mowie “treser”. Wśród Seanchan używa się tego terminu na określenie osób ujeżdżających egzotyczne stworzenia, na przykład morat’raken dosiadających rakenów, zwanych również awiatorami. Patrz również: der’morat-.

Niebiańskie Pięści: Lekko uzbrojona i odziana w lekkie zbroje piechota seanchańska, którą do bitwy dowożą na swych grzbietach latające stwory zwane to’raken. Są to mężczyźni lub kobiety niskiego wzrostu, głównie ze względu na ograniczenie ciężaru, jaki to’raken może przenieść na jakąś odległość. Uważani za najtwardszych żołnierzy, są wykorzystywani głównie do rajdów, ataków z zaskoczenia na tyły wroga, a także w tych miejscach, gdzie trzeba jak najprędzej dostarczyć żołnierzy.

Obrońcy Kamienia: Elitarna formacja wojskowa z Łzy. Obecnym Kapitanem Kamienia (dowódcą Obrońców) jest Rodrivar Tihera. W szeregi Obrońców przyjmowani są jedynie Tairenianie, przy czym ich kadra oficerska wywodzi się zazwyczaj ze szlachty, aczkolwiek często są to przedstawiciele pośledniejszych Domów względnie bocznych gałęzi najznamienitszych Domów. Do zadań Obrońców należy utrzymywanie Kamienia Łzy, ogromnej fortecy usytuowanej w samym sercu miasta Łza, ochrona miasta oraz pełnienie obowiązków właściwych policji w zastępstwie Straży Miejskiej i innych tego typu formacji. Obowiązki rzadko kiedy odciągają ich daleko od miasta, z wyjątkiem okresu wojny. Wówczas to razem z innymi elitarnymi jednostkami stanowią swoisty rdzeń, wokół którego tworzy się armię. Uniform Obrońców składa się z czarnego kaftana z watowanymi rękawami w czarno-złote paski zakończonymi czarnymi mankietami, polerowanego napierśnika oraz hełmu z wygiętym brzeżkiem i stalową kratownicą. Kapitan Kamienia nosi trzy krótkie białe pióra przy hełmie, a przy mankietach trzy splecione złote warkocze na białym pasku. Kapitanowie wyróżniają się dwoma białymi piórami i pojedynczym złotym warkoczem na białych mankietach, porucznicy jednym białym piórem i pojedynczym czarnym warkoczem na białych mankietach, a podporucznicy jednym krótkim piórem czarnej barwy i zwykłymi białymi mankietami. Chorążowie mają złote mankiety, a dowódcy oddziałów mankiety w czarno-złote paski.

Powrót: Patrz: Corenne.

Prorok: Bardziej rozbudowana forma tego miana to Prorok Lorda Smoka. Tytuł, jaki przypisał sobie Masema Dagar, były shienarański żołnierz, który doznał objawienia i stwierdził, że został powołany do szerzenia nauk o Smoku Odrodzonym i jego Powtórnych Narodzinach. Wierzy, że nic — nic! — nie jest ważniejsze od uznania, że Smok Odrodzony to ucieleśnienie Światłości i bycia gotowym na wezwanie Smoka Odrodzonego. Głosi ponadto, że on i jego wyznawcy użyją każdej siły, byle tylko zmusić innych, aby opiewali chwałę Smoka Odrodzonego. Wyrzekłszy się wszelkich innych imion oprócz“Proroka”, sprowadził chaos na Ghealdan i Amadicię, których spore obszary znalazły się pod jego kontrolą.

Przeklęci: Przydomek nadany trzynastu najpotężniejszym Aes Sedai, którzy przeszli na stronę Cienia podczas Wieku Legend i dali się schwytać w pułapkę, kiedy na mury więzienia Czarnego zostały nałożone pieczęcie. Mimo iż od dawna uważa się, że tylko oni wyparli się Światłości podczas Wojny z Cieniem, w rzeczywistości byli też inni; tych trzynastu to jedynie najwyżsi rangą wśród takich. Przeklęci (którzy sami siebie nazywają Wybranymi) zostali od czasu ich przebudzenia zredukowani liczebnie. Wiadomo, że przy życiu zostali się Demandred, Semirhage, Graendal, Mesaana, Moghedien oraz dwoje takich, którzy otrzymali nowe ciała i nowe imiona, Osan’gar i Aran’gar. Ostatnimi czasy ujawnił się również mężczyzna zwący się Moridin i niewykluczone, że jest to jeszcze jeden Przeklęty przywołany z grobu przez Czarnego. To samo być może dotyczy kobiety, która przedstawia się jako Cyndane, ale w związku z tym, że Aran’gar to dawniej mężczyzna obecnie wskrzeszony jako kobieta, wszelkie spekulacje odnośnie tożsamości Moridina i Cyndane mogą się okazać jałowe, dopóki nie wyjdą na jaw jakieś bliższe szczegóły.

Rodzina: Nawet podczas Wojen z Trollokami, przed ponad dwoma tysiącami lat (ok. 1000-1350 OP), Biała Wieża w dalszym ciągu przestrzegała swoich standardów, usuwając kobiety, którym nie udało się ich wypełnić. Grupa takich właśnie kobiet, które bały się wrócić do domu w samym środku wojen, uciekła do Barashty (w pobliżu obecnego Ebou Dar), miejsca w owych czasach oddalonego najbardziej od walk. Nazwały swe ugrupowanie Rodziną, a siebie same Kuzynkami i pozostały w ukryciu, oferując bezpieczną przystań tym, które usunięto z Wieży. Z czasem za sprawą związków z kobietami, którym nakazano opuszczenie Wieży, Rodzina zaczęła nawiązywać kontakty z uciekinierkami i przyjmować je do swych szeregów, z sobie tylko znajomych powodów. Dokładały przy tym wielkich starań, by te dziewczęta nie dowiadywały się niczego na temat Rodziny, dopóki się nie upewniły, że Aes Sedai nie zechcą ich odebrać. Jakby nie było, powszechnie wiedziano, że uciekinierki są prędzej czy później łapane, a Rodzina zdawała sobie sprawę,że musi utrzymywać fakt swego istnienia w sekrecie, bo inaczej spotkają sroga kara.

Aes Sedai z Wieży, nieznane Rodzinie, wiedziały o jej istnieniu niemal od samego początku, niemniej ciąg wojen nie pozwalał na zajęcie się nimi. Pod koniec wojen Wieża zrozumiała, że niszczenie Rodziny nie leży w jej interesie. Tuż przed tym większości uciekinierek rzeczywiście udało się uciec, niezależnie od tego, co utrzymywała propaganda Wieży, ale odkąd Rodzina zaczęła im pomagać, Wieża wiedziała dokładnie, dokąd kieruje się uciekinierka i zaczęła przechwytywać dziewięć na każde dziesięć. Jako że Kuzynki wyprowadzały się i wprowadzały do Barashty (a później Ebou Dar), starając się ukryć swoje istnienie i ile ich dokładnie jest, nigdy nie pozostając w jednym miejscu dłużej jak dziesięć lat, o ile ktoś wcześniej nie zauważył, że nie starzeją się w normalnym tempie, Wieża wierzyła, że jest ich niewiele, a one z pewnością się nie wychylały. Pragnąc wykorzystywać Rodzinę do chwytania uciekinierek w swoistą pułapkę, Wieża postanowiła zostawić je w spokoju, w odróżnieniu od innych tego typu ugrupowań w historii, oraz utrzymywać fakt istnienia Rodziny w sekrecie, znanym jedynie pełnym Aes Sedai.

Rodzina nie rządzi się ustalonymi prawami, lecz raczej zasadami po części opartymi na zasadach obowiązujących dla nowicjuszek i Przyjętych w Białej Wieży, a po części na konieczności zachowania tajemnicy. Biorąc pod uwagę pochodzenie Rodziny, nie dziwi, że bardzo surowo wymagają ich przestrzegania od wszystkich swoich członkiń.

Ostatnie otwarte kontakty między Aes Sedai i Kuzynkami, mimo iż ograniczone do garstki sióstr, przyniosły rozmaite szokujące rewelacje, między innymi takie fakty, że kobiet z Rodziny jest dwa razy więcej niż Aes Sedai i że niektóre z nich są więcej niż sto lat starsze od nawet tych Aes Sedai, które urodziły się jeszcze przed wybuchem Wojen z Trollokami. Efekty, jakie owe rewelacje wywarły zarówno na Aes Sedai jak i na Kuzynki, stanowią na razie przedmiot spekulacji. Patrz również: Córy Milczenia; Kółko Dziewiarskie.

sei’mosiev: W Dawnej Mowie “spuszczony wzrok”. Wśród Seanchan powiedzenie o kimś, że “stał się sei’mosiev” oznacza, że “stracił twarz”. Patrz również: sei’taer.

sei’taer: W Dawnej Mowie “szczery wzrok” albo “równy wzrok”. U Seanchan odnosi się to do honoru albo twarzy, do zdolności spojrzenia komuś w oczy. Można“być” albo “mieć” sei’taer, co oznacza, że ktoś ma honor i twarz, można też “zyskać” albo “stracić” sei’taer. Patrz również: sei’mosiev.

Shen an Calhar: W Dawnej Mowie Legion Czerwonej Ręki. (1) Legendarna grupa bohaterów, którzy po dokonaniu wielu bohaterskich wyczynów polegli w obronie Manetheren, kiedy owa kraina została zniszczona podczas Wojen z Trollokami. (2) Formacja militarna założona niemal przypadkiem przez Mata Cauthona i zorganizowana zgodnie z założeniami dla formacji wojskowych przyjętymi w okresie uznanym za szczyt rozkwitu sztuki militarnej, to znaczy w czasach panowania Artura Hawkwinga i poprzedzających je wiekach.

so’jhin: Najbliższym tłumaczeniem tego terminu z Dawnej Mowy będzie “szczyt pośród nizin”, aczkolwiek niektórzy tłumaczą ów termin jako “zarówno niebo, jak i dolina”. So’jhin to w Seanchan określenie nadawane dziedzicznym sługom dysponującym wysokimi rangami. Są to da’covale, czyli niewolnicy, aczkolwiek zajmują wysokie stanowiska, które pozwalają im sprawować władzę nad innymi. Nawet Krew stąpa ostrożnie przy so’jhin rodziny cesarskiej i przemawiają do so’jhin Cesarzowej jak do sobie równych. Patrz również: Krew; da’covale.

Sondowanie: (1) Umiejętność wykorzystywania Jedynej Mocy w diagnozowaniu stanu fizycznego oraz choroby. (2) Umiejętność korzystania z Jedynej Mocy do wyszukiwania rud metali. Umiejętność ta została dawno temu utracona przez Aes Sedai i być może tym należy tłumaczyć fakt, iż jej nazwę przeniesiono na inną umiejętność.

Straż Skazańców: Elitarna formacja militarna Imperium Seanchańskiego, w której służą zarówno ludzie, jak i Ogirowie. Wszyscy ludzie służący w Straży są da’covale, urodzeni jako czyjaś własność i za młodu wybrani do służby na rzecz Cesarzowej, w której posiadanie od tego momentu przechodzą. Fanatycznie lojalni i bezprzykładnie dumni, często chełpią się krukami wytatuowanymi na ramionach, czyli znakiem da’covale Cesarzowej. Ich hełmy i zbroje są lakierowane ciemną zielenią i krwistą czerwienią, a tarcze czernią; włócznie i miecze zdobione są czarnymi chwostami. Patrz również: da’covale.

Towarzysze: Elitarna formacja wojskowa z Illian, obecnie dowodzi nią Pierwszy Kapitan Demetre Marcelin. Towarzysze pełnią straż przyboczną przy Królu Illian oraz strzegą strategicznych punktów na terenie całego kraju. Ponadto zgodnie z tradycją wykorzystuje się ich podczas bitwy do atakowania najsilniejszych pozycji wroga, szukania jego słabych stron a także, w razie konieczności, do osłaniania ewentualnego odwrotu Króla. W odróżnieniu od innych tego typu elitarnych formacji, cudzoziemcy są w niej nie tylko mile widziani (tzn. z wyjątkiem Tairenian, Altaran i Murandian), ale mogą nawet być awansowani do wysokich rang, podobnie zresztą jak ludzie z gminu, co również jest niezwykłe. Uniform noszony przez Towarzyszy składa się z zielonego kaftana, napierśnika ozdobionego Dziewięcioma Pszczołami Illian oraz stożkowatego hełmu. Pierwszy Kapitan nosi na mankietach kaftana po cztery pierścienie ze złotej plecionki i trzy cienkie złote pióra przy hełmie. Drugi Kapitan wyróżnia się trzema pierścieniami ze złotej plecionki oraz trzema złotymi piórami o zielonych czubkach. Mankiety poruczników zdobią dwa złote pierścieni, ich hełmy dwa cienkie zielone pióra, podporucznicy dostają jeden złoty pierścień i jedno zielone pióro. Chorążowie noszą dwa przerwane żółte pierścienie i jedno żółte pióro, dowódcy oddziałów jeden przerwany żółty pierścień.

zbrojni: żołnierze, którzy poprzysięgli wierność albo złożyli hołd lenny jakiemuś lordowi albo lady.

Zwiastuni: Patrz: Hailene