Ο Δρακοβασιλιάς

Πρόλογος

Τα Νησιά της Θάλασσας του Άβον γεύτηκαν επιτέλους την ειρήνη, όμως ήταν ειρήνη αβέβαιη, βασισμένη σε μια ανακωχή που ουσιαστικά δεν άρεσε ούτε στο Άβον ούτε στο Εριαντόρ, αλλά που την υπέγραψαν επειδή ο πόλεμος θα είχε μεγάλο κόστος για τον παράνομο βασιλιά του Άβον, ενώ θα ήταν ανέλπιδος για το νέο βασίλειο του Εριαντόρ με τον πολύ μικρότερο και ελάχιστα εξοπλισμένο στρατό του.

Στο βόρειο βασίλειο του Εριαντόρ ο μάγος Μπριντ’Αμούρ στέφθηκε βασιλιάς, ένα γεγονός που έγινε δεκτό με μεγάλο και δικαιολογημένο ενθουσιασμό από τους ανεξάρτητους και σκληροτράχηλους κατοίκους της χώρας. Όμως, ο βασιλιάς Μπριντ’Αμούρ, με τη σύνεση που του είχαν χαρίσει οι αιώνες της ζωής του, δεν πίστευε ότι θα συνεχιστεί αυτή η ειρήνη αφού στον θρόνο του πανίσχυρου Άβον παρέμενε ο μοχθηρός Γκρινσπάροου. Επί είκοσι χρόνια ο Γκρινσπάροου κατείχε το Εριαντόρ, πράγμα που του εξασφάλιζε την κυριαρχία όλων των νησιών, γι’ αυτό ο Μπριντ’Αμούρ ήξερε ότι δεν θα το άφηνε να του ξεφύγει τόσο εύκολα. Επιπλέον, ο βασιλιάς του Άβον ήταν μάγος με ισχυρούς δαίμονες για συμμάχους και μια αυλή που περιελάμβανε τέσσερις μάγους-δούκες και μια δούκισσα με σημαντικές μαγικές δυνάμεις.

Ο Μπριντ’Αμούρ, αν και έπρεπε να αντιμετωπίσει μόνος τις μαγικές δυνάμεις όλης της αυλής του Γκρινσπάροου όντας ο μοναδικός μάγος του Εριαντόρ, παρηγοριόταν με τη σκέψη ότι διαθέτει κι αυτός ισχυρούς συμμάχους. Κυριότερος ανάμεσά τους ήταν ο Λούθιεν Μπέντγουιρ, η Πορφυρή Σκιά, που είχε γίνει ο ήρωας του έθνους και το σύμβολο του ελεύθερου Εριαντόρ. Ο Λούθιεν είχε κατορθώσει να σκοτώσει τον δούκα Μόρκνεϊ, ο Λούθιεν ηγήθηκε της επανάστασης στο Μόντφορτ πετυχαίνοντας να πάρει πίσω την πόλη και να της ξαναδώσει το πραγματικό εριαντοριανό της όνομα: Κάιρ Μακντόναλντ.

Προς το παρόν, τουλάχιστον, το Εριαντόρ ήταν ελεύθερο και όλοι η κάτοικοι της χώρας —οι ναυτικοί του Πορτ Τσάρλι και των τριών βόρειων νησιών, οι άγριοι ιππείς του Έραντοχ, οι δυνατοί νάνοι του Άιρον Κρος, τα νεραϊδογέννητα ξωτικά κι όλοι οι αγρότες και οι ψαράδες— ήταν αφοσιωμένοι στον βασιλιά και στη χώρα τους.

Αν ο Γκρινσπάροου ήθελε να ξαναπάρει το Εριαντόρ, θα ήταν υποχρεωμένος να πολεμήσει όλους τούτους ενωμένους, για κάθε σπιθαμή εδάφους.