Na szczególne podziękowania zasługuje dr Mark E. Minie, który wprowadził mnie do Puget Sound Biotech Society i przedstawił wielu jego członkom. Jako jedną z pierwszych poznałem panią doktor Elizabeth Kutter z wydziału biologii Evergreen State College w Olympii w stanie Waszyngton. Pomogła mi w wielu szczegółach dotyczących jej specjalności, bakteriofagów, jak również dostarczyła liczne fakty na temat jednego z jej ulubionych miejsc na Ziemi, Gruzji. Asystenci dr Kutter, Mark Alan Mueller i Elizabeth Thomas, byli konstruktywnie krytyczni i zachęcali mnie do pracy. Nasze dyskusje okazały się jednocześnie budujące i pouczające!
Przez Marka E. Minie poznałem także dra Dennisa Schwartza, którego prace nad wczesną chemią życia mogą okazać się rewolucyjne.
Wielu innych naukowców i przyjaciół przeczytało i skrytykowało tę książkę, a kilkoro z nich zaprosiło mnie do miejsc swej pracy. Dr Dominie Esposito z National Institutes of Health oprowadził mnie po terenie NIH i opatrzył obszernymi notatkami wczesną wersję powieści. Znaczącej pomocy udzielili mi także jego przyjaciele, dr Melanie Simpson i Martin Kevorkian.
Doktor Benoit Leblanc, pracujący z doktorem Davidem Clarkiem w podległym NIH Laboratory of Cellular and Developmental Biology, dokonał doskonałej korekty krytycznej, poprawiając liczne błędy tekstu.
Doktor Brian W. J. Mahy, dyrektor Division of Viral and Rickettsial Diseases w Centers for Disease Control and Prevention, był uprzejmy spotkać się ze mną i przekazać niektóre swe przemyślenia dotyczące wirusów i ich ewentualnego wpływu na ewolucję. Przeczytał także krytycznie jedną z ostatnich wersji tej książki. Barbara Reynolds z Public Information Orfice w CDC pomogła załatwić zwiedzanie budynków tej instytucji przy ulicy Clifton Road 1600.
Doktor Joe Miller, z Health Sciences Center w Texas Tech University, przeczytał najwcześniejszą wersję książki, dostarczając mi szczegółów na temat ludzkich hormonów i receptorów przylemieszowych.
Julian Davies, emerytowany profesor University of British Columbia, uprzejmie zgodził się przejrzeć ostatnią wersję książki.
Katie i Charlie Potterowie dostarczyli mi cennych rad na temat alpinizmu, jego historii i terminologii.
Pomimo pomocy wszystkich tych wybitnych czytelników książka z pewnością nie jest wolna od błędów. Winę za nie ponoszę ja, a nie oni. Ponadto na każdym kroku naukowcy ci wyrażali swe poparcie bądź zgłaszali wątpliwości — niekiedy bardzo poważne — wobec moich teorii. Ich wsparcie nie oznacza w najmniejszym stopniu, że zgadzają się z którąkolwiek z teorii przedstawionych w Radiu Darwina, a tym bardziej ze wszystkimi.