Słuchajcie! Wy, cienie ukryte w ciemności,
Mieszkańcy mroku wiecznego.
Jakżeście szczęśliwi w piekielnej czeluści,
Gdzie nie sięga nędza świata tego.
Próba oskarżenia Jasona Tavernera o morderstwo pierwszego stopnia popełnione na osobie Alys Buckman nieoczekiwanie spełzła na niczym; sąd uniewinnił go, częściowo dzięki wspaniałej pomocy prawnej zapewnionej przez NBC i Billa Wolfera, a częściowo dzięki temu, że Taverner nie popełnił żadnego przestępstwa. Faktycznie, nie było żadnego przestępstwa i oskarżenie wysunięte przez koronera obróciło się przeciwko niemu, powodując przedwczesne przejście na emeryturę i ustąpienie miejsca młodszemu. Popularność Jasona Tavernera, która trochę spadła podczas procesu, wzrosła po uniewinnieniu, tak że teraz oglądało go nie trzydzieści, ale trzydzieści pięć milionów telewidzów.
Dom, który był własnością i miejscem zamieszkania Felixa Buckmana oraz jego siostry Alys, przez kilka lat pozostawał w swego rodzaju próżni prawnej. Alys zapisała swoją część lesbijskiej organizacji zwanej Synami Caribrona, mającej siedzibę w Lee Summit, Missouri, i pragnącej zrobić z niego przytułek dla swoich nielicznych świętych. W marcu 2003 roku Buckman sprzedał swoją część Synom Caribrona i za uzyskane pieniądze przeniósł się, zabierając swoje bogate zbiory, na Borneo, gdzie życie było tanie, a policja przyjaźnie usposobiona.
Eksperymenty ze środkiem KR-3, dającym dostęp do światów równoległych, zostały zaniechane pod koniec 1992 roku z uwagi na jego toksyczność. Jednakże policja przez kilka lat w tajemnicy testowała go na pensjonariuszach obozów pracy. Ostatecznie, z powodu ryzyka związanego z takimi próbami, dyrektor polecił zakończyć badania.
Kathy Nelson rok później dowiedziała się i przyjęła do wiadomości, że jej mąż Jack od dawna nie żyje, jak twierdził McNulty. Wywołało to u niej silny wstrząs psychiczny, tak że znów musiano ją hospitalizować, tym razem na dobre i w o wiele mniej eleganckim szpitalu psychiatrycznym niż Morningside.
Po raz pięćdziesiąty pierwszy i ostatni Ruth Rae wyszła za mąż, tym razem za starszego, bogatego, brzuchatego importera broni, działającego na przedmieściach New Jersey na pograniczu prawa. Na wiosnę 1994 roku zmarła w wyniku przedawkowania alkoholu i nowego środka uspokajającego — frenozyny, działającego na ośrodkowy system nerwowy, jak również na nerw błędny. W chwili śmierci ważyła około czterdziestu kilogramów, co było skutkiem poważnych i chronicznych problemów psychologicznych. Nigdy nie udało się wyjaśnić, czy śmierć nastąpiła w wyniku nieszczęśliwego wypadku czy samobójstwa; w końcu lek był stosunkowo nowy. Jej mąż, Jake Mongo, był w tym czasie mocno zadłużony, przeżył ją zaledwie o rok. Jason Taverner był na pogrzebie Ruth i w czasie stypy poznał jej przyjaciółkę, Fay Krankheit, z którą pozostawał w bliskim związku przez dwa lata. Od niej Jason dowiedział się, że Ruth systematycznie włączała się do seks-sieci telefonicznej; wiedząc o tym, lepiej rozumiał dlaczego stała się taką, jaką była, kiedy spotkał ją w Vegas.
Heather Hart, cyniczna i podstarzała, stopniowo porzuciła karierę piosenkarską i zniknęła ze sceny. Po kilku próbach odnalezienia jej Jason Taverner zrezygnował i uznał to za jeden z największych sukcesów w swoim życiu, mimo okropnego zakończenia.
Słyszał również, że Mary Anne Dominie zdobyła główną nagrodę na międzynarodowym konkursie ceramiki kuchennej, ale nigdy nie próbował jej odnaleźć. Tymczasem Monica Buf pojawiła się w jego życiu pod koniec 1998 roku, jak zawsze zaniedbana, ale mimo to atrakcyjna na swój niechlujny sposób. Jason umówił się z nią kilkakrotnie, a potem rzucił. Przez parę miesięcy pisała do niego dziwne, długie listy z tajemniczymi symbolami nakreślonymi między wierszami, ale w końcu przestała, za co był wdzięczny losowi.
W podziemiach zrujnowanych uniwersytetów studenckie zbiorowiska stopniowo porzucały daremne próby życia na swój sposób i przeważnie dobrowolnie udawały się do obozów pracy. W ten sposób powoli znikały ostatnie ślady Drugiej Wojny Domowej i w 2004 roku odbudowano Columbia University jako wzorcową uczelnię, w której spokojnym, zdrowym moralnie studentom pozwolono uczęszczać na zaaprobowane przez cenzurę zajęcia.
U schyłku życia emerytowany generał policji Felix Buckman, mieszkający na Borneo, napisał autobiografę ujawniającą kulisy działalności planetarnego aparatu policyjnego; wkrótce jego książka rozeszła się w drugim obiegu we wszystkich większych miastach Ziemi. Na skutek tego latem 2017 roku generał Buckman został zastrzelony — zabójcy nie zidentyfkowano i nigdy nikogo nie aresztowano. Jego książka, Mentalność prawa i porządku, była nielegalnie rozprowadzana jeszcze przez kilka lat po śmierci generała, ale w końcu i o niej zapomniano. Liczba obozów pracy malała, w końcu przestały istnieć. Aparat policyjny z biegiem lat stawał się zbyt nieudolny, aby komukolwiek zagrozić; w 2136 roku zlikwidowano stopień marszałka policji.
Niektóre z pornografcznych kreskówek zebranych przez Alys Buckman znalazły się w muzeach pokazujących eksponaty dawnych kultur; w końcu Alys została ofcjalnie uznana przez „Librarian’s Journal Quarterly” za autorytet w dziedzinie sztuki sadoma-sochistycznej dwudziestego wieku. Jednodolarowy czarny znaczek pocztowy Trans-Mississippi, który podarował jej Felix Buckman, został zakupiony w 1999 roku na aukcji przez dealera z Warszawy. Zniknął w mglistym światku flatelistów, by nigdy więcej nie wypłynąć.
Barney Buckman, syn Felixa i Alys Buckman, po latach burzliwej młodości wstąpił do nowojorskiej policji i w drugim roku patrolowania ulic spadł z uszkodzonych schodów przeciwpożarowych, spiesząc na wezwanie do włamania w budynku zamieszkanym niegdyś przez bogatych Murzynów. Sparaliżowany od pasa w dół w wieku dwudziestu trzech lat, zainteresował się starymi reklamówkami telewizyjnymi i wkrótce zgromadził bogatą bibliotekę najstarszych i najbardziej poszukiwanych reklam, które sprytnie kupował, sprzedawał i wymieniał. Żył długo, słabo pamiętając ojca i wcale nie pamiętając Alys. Wolny i szczęśliwy Barney Buckman rzadko narzekał; szczególnie lubił oglądać stare reklamy Alka-Seltzer, które były jego specjalnością.
Ktoś z Akademii Policyjnej Los Angeles ukradł derringera kaliber dwadzieścia dwa, którego Felix Buckman trzymał w swoim biurku, i pistolet zniknął na zawsze. W tym czasie broń na ołowiane kule wyszła z użycia i nadawała się jedynie do muzeum, tak więc urzędnik zajmujący się inwentarzem Akademii, który powinien wyjaśnić los der-ringera, rozsądnie uznał, że pistolet stał się ozdobą mieszkania jakiegoś niższego urzędnika policyjnego, i na tym zakończył śledztwo.
W 2047 roku Jason Taverner, od dawna nie pracujący w przemyśle rozrywkowym, zmarł w ekskluzywnym domu starców na zwłóknienie ostre — chorobę, jakiej Ziemianie nabawiali się w marsjańskich koloniach utrzymywanych dla wątpliwej rozrywki bardzo bogatych ludzi. W skład majątku Tavernera wchodził pięciopokojowy dom w Des Moines, zapełniony głównie pamiątkami, oraz gruby pakiet akcji korporacji, która bezskutecznie próbowała sfnansować komercyjne połączenie promowe z Proximą Centauri. Jego śmierć przeszła niemal nie zauważona przez prasę, chociaż w większości stołecznych gazet pojawiły się małe nekrologi. Została zupełnie zignorowana przez reporterów telewizyjnych, ale nie przez Mary Anne Dominie, która nawet w wieku osiemdziesięciu lat wciąż uważała Jasona Tavernera za osobistość, a spotkanie z nim za kamień milowy w długim i pełnym sukcesów życiu.
Niebieska waza wykonana przez Mary Anne Dominie i zakupiona przez Jasona Tavernera jako prezent dla Heather Hart znalazła się w prywatnej kolekcji nowoczesnej ceramiki. Pozostaje tam do dziś, niezwykle ceniona. Prawdę mówiąc, wiele osób znających się na ceramice otwarcie i szczerze ją podziwia. Wręcz uwielbia…