Een storm van zwaarden: Staal en sneeuw

Tyrion

Heer Tywins keten van handjes stak goudglanzend af tegen het diepe, wijnrode fluweel van zijn tuniek. De heren Tyrel, Roodweyn en Rowin schaarden zich om hem heen toen hij binnentrad. Hij begroette hen om beurten, zei zachtjes iets tegen Varys, kuste de ring van de Hoge Septon en de wang van Cersei, greep de hand van grootma ester Pycelle en nam plaats op de koninklijke zetel aan het hoofd van de langwerpige tafel, tussen zijn dochter en zijn broer.

Tyrion had beslag gelegd op Pycelles oude plekje aan het andere uiteinde. Hij zat op een stapel kussens om de tafel helemaal te kunnen overzien. Pycelle, van zijn zitplaats beroofd, was naast Cersei gaan zitten, zo ver bij de dwerg vandaan als mogelijk was zonder de zetel van de koning zelf te bezetten. De grootma ester was een schuifelend skelet dat zwaar op een kromme stok leunde en trilde bij het lopen. Aan zijn lange kippennek ontsproten een paar witte haren in plaats van zijn eens zo weelderige baard. Tyrion bekeek hem zonder een zweem van berouw.

De anderen moesten zich haasten om een stoel te bemachtigen: heer Hamer Tyrel, een zwaargebouwde, robuuste man met bruin krulhaar en een vierkante baard die flink met wit doorregen was, Paxter Roodweyn van het Prieel, dun en met gebogen schouders, zijn kale hoofd met plukjes oranje haar omkranst, Mathis Rowin, heer van Guldenloo, gladgeschoren, gezet en zweterig, de Hoge Septon, een breekbare man met een donzig wit sikje. Te veel vreemde gezichten, dacht Tyrion, te veel nieuwe spelers. Het spel is gewijzigd, terwijl ik in mijn bed lag te rotten, en niemand die me de regels vertelt.

O, de heren waren hoffelijk genoeg geweest, al kon hij zien hoe onaangenaam zijn aanblik hun was. ‘Die ketting van u, dat was een slimme vondst,’ had Hamer Tyrel jolig opgemerkt, en heer Roodweyn had geknikt en gezegd: ‘Inderdaad, inderdaad, de heer van Hooggaarde spreekt namens ons allen,’ en dat klonk al even opgewekt.

Zeg dat dan tegen de inwoners van deze stad, dacht Tyrion verbitterd. Zeg het tegen die ellendige zangers, met hun liederen over de schim van Renling.

Zijn oom Kevan was het hartelijkst geweest. Die had hem zelfs op de wangen gekust en gezegd: ‘Lancel heeft me verteld hoe dapper je bent geweest, Tyrion. Hij heeft een hele hoge dunk van je.’ Dat is hem geraden ook, of ik zal eens een boekje over hem opendoen. Hij dwong zich om te glimlachen en te zeggen: ‘Mijn waarde neef is al te goed. Zijn wond geneest, mag ik hopen?’

Ser Kevan fronste zijn voorhoofd. ‘De ene dag lijkt hij sterker, en de dag daarop… het is zorgwekkend. Je zuster zit vaak aan zijn ziekbed om hem op te vrolijken en voor hem te bidden.’

Maar bidt ze om zijn leven of om zijn dood? Cersei had hun neef schaamteloos misbruikt, zowel in bed als erbuiten, een geheimpje waarvan ze ongetwijfeld hoopte dat Lancel het in zijn graf zou meenemen nu vader hier was en ze hem niet meer nodig had. Maar zou ze zo ver gaan om hem te vermoorden? Als je haar vandaag zag zitten zou je Cersei tot een dergelijke meedogenloosheid in staat achten. Ze was de kalmte zelve, flirtte met heer Tyrel, terwijl ze Joffry’s bruiloftsfeest bespraken, complimenteerde heer Roodweyn met de moed van zijn tweeling, verzachtte heer Rowins norsheid met grapjes en lachjes en debiteerde vrome gemeenplaatsen tegen de Hoge Septon. ‘Zullen we met de voorbereidingen voor de bruiloft beginnen?’ vroeg ze, terwijl heer Tywin plaatsnam.

‘Nee,’ zei hun vader. ‘Met de oorlog. Varys?’

De glimlach van de eunuch was glad als zijde. ‘Ik heb toch zulk verrukkelijk nieuws voor u allen, heren. Gisterochtend vroeg heeft onze dappere heer Randyl bij Schemerdel Robet Hanscoe achterhaald en klem gezet met zijn rug naar de zee. De verliezen aan beide zijden waren zwaar, maar uiteindelijk kregen onze getrouwen de overhand. Ser Helman Talhart is dood, zegt men, samen met nog duizend anderen. Robet Hanscoe leidt de overlevenden met bebloede koppen in een wanordelijke aftocht naar Harrenhal terug, zonder te vermoeden dat hij de koene ser Gregor en zijn dapperen op zijn pad zal vinden.’

‘De goden zij geprezen!’ zei Paxter Roodweyn. ‘Een grote zege voor koning Joffry!’

Wat heeft Joffry ermee te maken? dacht Tyrion.

‘En zeker ook een vreselijke nederlaag voor het noorden,’ merkte Pinkje op, ‘maar wel één, waarin Robb Stark geen rol heeft gespeeld. De Jonge Wolf is nog ongeslagen in de strijd.’

‘Wat weten we van Starks plannen en bewegingen?’ vroeg Mathis Rowin, als altijd bot en ter zake.

‘Die is met zijn buit naar Stroomvliet terug gedraafd en heeft de kastelen die hij in het westen had veroverd verlaten,’ verklaarde heer Tywin. ‘Onze neef ser Daven brengt de overgebleven strijdkrachten van wijlen zijn vader weer bij elkaar in Lannispoort. Als ze zover zijn zal hij zich bij de Guldentand bij ser Forle Paape voegen. Zodra die jongen van Stark naar het noorden trekt zullen ser Forle en ser Daven Stroomvliet bestormen.’

‘Weet u wel zeker dat heer Stark van plan is naar het noorden te gaan?’ vroeg heer Rowin. ‘Zelfs al zitten de ijzermannen in de Motte van Cailin?’

Hamer Tyrel nam het woord. ‘Wat is er onzinniger dan een koning zonder koninkrijk? Nee, het is zo klaar als een klontje dat de jongen het rivierengebied moet verlaten, zijn krijgsmacht weer bij die van Rous Bolten moet voegen en op volle sterkte de Motte van Cailin moet bestormen. Dat is wat ik zou doen.’

Tyrion moest op zijn tong bijten. Robb Stark had in één jaar meer veldslagen gewonnen dan de heer van Hooggaarde in twintig. Tyrels reputatie berustte op één onduidelijke overwinning op Robert Baratheon bij Esfoort, in een slag die door heer Tarlings voorhoede al bijna beslist was voordat de hoofdmacht zelfs maar was gearriveerd. Het beleg van Stormeinde, waar Hamer Tyrel daadwerkelijk het bevel had gevoerd, had zich een jaar lang zonder enig resultaat voortgesleept, en na de slag bij de Drietand had de heer van Hooggaarde braaf zijn banieren voor Eddard Stark gestreken.

‘Ik zou Robb Stark een berispende brief moeten schrijven,’ zei Pinkje. ‘Ik heb begrepen dat die Bolten van hem geiten in mijn grote zaal stalt, dat getuigt wel van heel weinig scrupules.’

Ser Kevan Lannister schraapte zijn keel. ‘Nu we het toch over de Starks hebben… Balon Grauwvreugd, die zich tegenwoordig Koning van de Eilanden en het Noorden noemt, heeft ons zijn voorwaarden voor een bondgenootschap doen toekomen.’

‘Hij moet ons zijn vazallentrouw doen toekomen,’ snauwde Cersei. ‘Met welk recht noemt hij zich koning?’

‘Met het recht van de veroveraar,’ zei heer Tywin. ‘Koning Balon houdt de Nek in een wurggreep. De erfgenamen van Robb Stark zijn dood, Winterfel is gevallen en de ijzermannen bezetten de Motte van Cailin, die van Diephout, en het merendeel van de Stenige Kust. Koning Balons langschepen beheersen de zee van zonsondergang en bevinden zich in een uitstekende positie om Lannispoort, Fraaioog en zelfs Hooggaarde te bedreigen, mochten we hem provoceren.’

‘En als we met dat bondgenootschap instemmen?’ informeerde heer Mathis Rowin. ‘Hoe luiden zijn voorwaarden?’

‘Dat we zijn koningschap erkennen en alles ten noorden van de Nek aan hem laten.’

Heer Roodweyn lachte. ‘Niemand die bij zijn verstand is wil toch iets hebben wat boven de Nek ligt? Als Grauwvreugd zwaarden en zeilen voor steen en sneeuw wil ruilen, laten we dan ja zeggen en onszelf feliciteren.’

‘Inderdaad,’ beaamde Hamer Tyrel. ‘Mijn idee. Laat koning Balon met de Noorderlingen afrekenen, terwijl wij met Stannis afrekenen.’

Heer Tywins gezicht verried niets van zijn gevoelens. ‘We moeten ook nog bepalen wat we met Lysa Arryn doen. De weduwe van Jon Arryn, de dochter van Hoster Tulling, de zuster van Catelyn Stark… Haar echtgenoot was ten tijde van zijn dood in een samenzwering met Stannis Baratheon verwikkeld.’

‘O,’ zei Hamer Tyrel opgewekt, ‘vrouwen houden niet van oorlog. Laat haar met rust, zeg ik, die zal ons niet lastig vallen.’

‘Mee eens,’ zei Roodweyn. ‘Vrouwe Lysa heeft zich niet in de strijd gemengd en ook geen openlijk verraad gepleegd.’

Tyrion kwam in beweging. ‘Ze heeft mij in een cel gesmeten en me voor een halszaak terecht laten staan,’ merkte hij met enige rancune op. ‘Verder is ze niet naar Koningslanding teruggekomen om Joff trouw te zweren, zoals haar bevolen was. Heren, geef me de manschappen, en ik los de zaak Lysa Arryn op.’ Hij kon niets bedenken wat hij liever zou doen, behalve misschien Cersei wurgen. Soms droomde hij nog van de hemelcellen in het Adelaarsnest, en dan schrok hij wakker, badend in het klamme zweet.

Hamer Tyrel glimlachte joviaal, maar dat diende om zijn minachting te verhullen, bespeurde Tyrion. ‘Misschien moet u het vechten maar aan de vechters overlaten,’ zei de heer van Hooggaarde. ‘Lieden die meer mans waren dan u zijn in de Maanbergen in de pan gehakt, of hebben zich stukgelopen op de Bloedpoort. We weten wat u waard bent, heer. Het is niet nodig om het noodlot te tarten.’

Tyrion duwde zich met al zijn stekels overeind van zijn kussens op, maar voordat hij terug kon slaan nam zijn vader het woord. ‘Voor Tyrion heb ik andere taken in gedachte. Ik geloof dat heer Petyr wel eens de sleutel tot het Adelaarsnest zou kunnen bezitten.’

‘O, zeker,’ zei Pinkje. ‘Die zit hier tussen mijn benen.’ Zijn groengrijze ogen schitterden ondeugend. ‘Heren, met uw verlof stel ik voor dat ik naar de Vallei zal reizen om daar vrouwe Lysa Arryn het hof te maken en voor mij te winnen. Zodra ik haar heer gemaal ben zal ik de Vallei van Arryn zonder enig bloedvergieten aan u overleveren.’

Heer Rowin keek twijfelend. ‘Zou vrouwe Lysa u willen hebben?’

‘Ze heeft me al een paar keer gehad, heer Mathis, en daar niet over geklaagd.’

‘Een bedgenote,’ zei Cersei, ‘is nog geen echtgenote. Zelfs een koe als Lysa Arryn zal het verschil kunnen zien.’

‘Zeker. Voor een dochter van Stroomvliet was het ongepast geweest om zo ver beneden haar stand te trouwen.’ Pinkje spreidde zijn handen. ‘Maar nu … een verbintenis tussen de vrouwe van het Adelaarsnest en de heer van Harrenhal is toch niet zo ondenkbaar?’

Tyrion nam er notitie van dat Paxter Roodweyn en Hamer Tyrel een blik uitwisselden. ‘Het zou genoeg kunnen zijn,’ zei heer Rowin ‘mits u ervoor kunt instaan dat de vrouwe zijne genade de koning trouw blijft.’ .

‘Heren,’ sprak de Hoge Septon, ‘de herfst staat voor de deur, en alle weldenkende lieden zijn de oorlog beu. Indien heer Baelish zonder verder bloedvergieten de koningsvrede in de Vallei kan herstellen zullen de goden hem zeker zegenen.’

‘Maar kan hij dat?’ vroeg heer Roodweyn. ‘De zoon van Jon Arryn is nu heer van het Adelaarsnest. Heer Robert.’

‘Een kind nog,’ zei Pinkje. ‘Ik zal ervoor zorgen dat hij koning Joffry’s trouwste onderdaan en ons aller onafscheidelijke vriend wordt.’

Tyrion bekeek de slanke man met de puntbaard en de oneerbiedige grijsgroene ogen nauwlettend. Heer van Harrenhal een inhoudsloos eerbewijs? Barst toch, vader. Al zet hij nooit één voet in dat slot, de titel maakt deze verbintenis mogelijk, zoals hij al die tijd al geweten heeft.

‘Het ontbreekt ons niet aan vijanden,’ zei ser Kevan Lannister. ‘Als het Adelaarsnest buiten de oorlog gehouden kan worden, des te beter. Ik ben geneigd om af te wachten wat heer Petyr kan bereiken.’

Ser Kevan fungeerde in de raad als de voorhoede van zijn broer, zo had een jarenlange ervaring Tyrion geleerd. Hij had nog nooit een idee gehad dat niet van zijn broer afkomstig was. Het is allemaal al van tevoren geregeld, was zijn conclusie, en deze discussie is maar voor de schijn.

De schapen blaatten instemmend, niet beseffend hoe keurig netjes ze geschoren waren, dus was het aan Tyrion om er tegenin te gaan. ‘Hoe moet de kroon zijn schulden aflossen zonder heer Petyr? Hij is onze muntmagiër, en we hebben niemand die zijn plaats kan innemen.’

Pinkje glimlachte. ‘Mijn kleine vriend is al te vriendelijk. Het enige wat ik doe is kopertjes tellen, zoals koning Robert het placht te noemen. Iedere slimme koopman kan dat even goed… en een Lannister met de gouden hand van de Rots van Casterling zal mij ongetwijfeld verre overtreffen.’

‘Een Lannister?’ Tyrion kreeg een onaangenaam voorgevoel.

Heer Tywins ogen met de gouden vlekjes keken in de ongelijke ogen van zijn zoon. ‘Jij bent uitstekend op die taak berekend, lijkt me.’

‘Inderdaad!’ zei ser Kevan vol vuur. ‘Ik twijfel er niet aan dat je een geweldige muntmeester zult zijn, Tyrion.’

Heer Tywin wendde zich weer tot Pinkje. ‘Als Lysa Arryn bereid is u tot echtgenoot te nemen en de koningsvrede te herstellen, zullen wij heer Robert weer eervol tot Landvoogd van het Oosten verheffen. Hoe snel kunt u vertrekken?’

‘Morgenochtend, als de wind gunstig is. Buiten de ketting ligt een galei uit Braavos voor anker die per roeiboot geladen wordt. De Meermannenkoning. Ik zal bij de kapitein informeren of hij een kooi heeft.’

‘Dan mist u de bruiloft van de koning,’ zei Hamer Tyrel.

Petyr Baelish schokschouderde. ‘Getij en gevrij zijn niet tegen te houden, heer. Zodra de herfststormen beginnen wordt de reis veel hachelijker. Als ik verdrink ben ik lang niet meer zo’n charmante bruidegom.’

Heer Tyrel grinnikte. ‘Dat is waar. Blijft u maar niet talmen.’

‘Moge de goden uw reis bespoedigen,’ zei de Hoge Septon. ‘Heel Koningslanding zal om uw welslagen bidden.’

Heer Roodweyn kneep in zijn neus. ‘Kunnen we misschien op de kwestie van het bondgenootschap met Grauwvreugd terugkomen? Naar mijn mening valt er veel voor te zeggen. Als mijn vloot wordt uitgebreid met de langschepen van Grauwvreugd zijn we sterk genoeg om Drakensteen aan te vallen en een eind te maken aan de pretenties van Stannis Baratheon.’

‘Voorlopig zijn koning Balons langschepen druk bezet,’ zei heer Tywin beleefd, ‘net als wij. Grauwvreugd eist het halve koninkrijk als prijs voor een alliantie, maar wat zal hij doen om het te verdienen? Waarom betalen voor iets wat hij ons al vrijwillig heeft gegeven? Het beste wat we met de heer van Piek kunnen doen is naar mijn mening niets. Als ons meer tijd vergund is dient zich misschien een betere optie aan. Een die niet vereist dat de koning de helft van zijn koninkrijk opgeeft.’

Tyrion hield zijn vader nauwlettend in het oog. Er speelt hier iets dat hij verzwijgt. Hij herinnerde zich die belangrijke brieven die heer Tywin bezig was geweest te schrijven, die avond dat Tyrion de Rots van Casterling had opgeëist. Wat zei hij ook alweer? Sommige veldslagen worden met zwaarden en speren gewonnen, andere met ganzenveren en raven… Hij vroeg zich af wat die ‘betere optie’ was, en wat voor prijs hij bezig was te bedingen.

‘Misschien kunnen we het dan nu over de bruiloft hebben,’ zei ser Kevan.

De Hoge Septon besprak de voorbereidingen die in de grote sept van Baelor werden getroffen en Cersei beschreef tot in de details haar plannen voor het feest. Duizend personen zouden in de troonzaal eten, maar nog veel meer in de hoven. In het buitenhof en het middenhof zouden zijden tenten worden opgezet met tafels met eten en vaten bier voor iedereen die niet in de zaal kon worden ondergebracht.

‘Uwe genade,’ zei grootmaester Pycelle, ‘wat het aantal gasten betreft… wij hebben een raaf gekregen uit Zonnespeer. Terwijl wij praten zijn er driehonderd Dorners naar Koningslanding onderweg die nog voor de bruiloft hopen te arriveren.’

‘Langs welke weg komen ze?’ vroeg Hamer Tyrel bars. ‘Ze hebben geen verlof gevraagd om over mijn grondgebied te reizen.’ Zijn dikke nek was donkerrood geworden, merkte Tyrion. Dorners en Hooggaarders hadden elkaar nooit erg kunnen lijden en waren zelfs in vredestijd de bergen en moerassen overgestoken om elkaars grondgebied te plunderen. De vijandschap was wat verminderd sinds Dorne deel uitmaakte van de Zeven Koninkrijken… tot de prins uit Dorne die de Rode Adder werd genoemd de jeugdige erfgenaam van Hooggaarde in een toernooi had verminkt. Dit kan netelig worden, dacht de dwerg, terwijl hij afwachtte hoe zijn vader dit zou aanpakken.

‘Prins Doran komt op uitnodiging van mijn zoon,’ zei heer Tywin kalm, ‘en niet alleen om aan de feestelijkheden deel te nemen, maar ook om zijn zetel in de raad in te nemen en de gerechtigheid te eisen voor de moord op zijn zuster Elia en haar kinderen die hem door Robert was onthouden.’

Tyrion observeerde de gezichten van de heren Tyrel, Roodweyn en Rowin en vroeg zich af of een van hen het lef zou hebben om te zeggen: ‘Maar heer Tywin, was ú het niet die de lijken aan Robert toonde, van top tot teen in Lannister-mantels gewikkeld?’ Ze deden het geen van drieën, maar hun gezicht sprak boekdelen. Roodweyn kan het geen moer schelen, dacht hij, maar Rowin moet er bijna van kotsen.

‘Als de koning met uw Marjolij getrouwd is en Myrcella met prins Trystan zullen wij allen één groot huis zijn,’ hield ser Kevan Hamer Tyrel voor. ‘De vijandschap moet verleden tijd blijven, dunkt u ook niet, heer Hamer?’

‘Dit is de bruiloft van mijn dochter…’

‘En die van mijn kleinzoon,’ zei heer Tywin ferm. ‘Dat is toch niet de plaats om vroegere twisten uit te vechten?’

‘Met Dóran Martel heb ik geen ruzie,’ hield heer Tyrel vol, al klonk zijn stem meer dan een beetje haatdragend. ‘Als hij in vrede het Bereik over wil steken hoeft hij mij slechts om verlof te vragen.’

Weinig kans, dacht Tyrion. Hij gaat via de Beenderweg de bergen over, slaat bij Zomerhal naar het oosten af en reist dan verder over de Koningsweg.

‘Driehonderd Dorners hoeven onze plannen niet te verstoren’ zei Cersei. ‘We kunnen de krijgsknechten op de binnenplaats te ‘eten geven, voor de jonkertjes en hooggeboren ridders een paar extra banken in de troonzaal persen en voor vorst Doran een ereplaats op het podium zien te vinden.’

Daar doe ik niet aan mee, was de boodschap die Tyrion in de ogen van Hamer Tyrel las. De heer van Hooggaarde zei echter niets, maar knikte kort.

‘Misschien kunnen we tot een aangenamer taak overgaan,’ zei heer Tywin. ‘De vruchten van de overwinning zijn klaar om verdeeld te worden.’

‘Niets heerlijker dan dat,’ zei Pinkje, die zijn eigen vrucht, Harrenhal, al had opgeslokt.

Elke heer had zo zijn eisen: dit slot en dat dorp, stukken land, een stroompje, een bos, de voogdij over bepaalde minderjarigen die na de veldslag vaderloos achtergebleven waren. Gelukkig waren dergelijke vruchten in overvloed beschikbaar en kreeg iedereen zijn weesjes en kastelen. Varys had lijsten. Zevenenveertig onbeduidende jonkertjes en zeshonderdnegentien ridders waren omgekomen onder het vurige hart van Stannis en zijn Heer des Lichts, samen met ettelijke duizenden gewone krijgsknechten. Aangezien dat allemaal verraders waren, werden hun nazaten onterfd en hun grondgebied en kastelen geschonken aan hen die trouwer waren gebleken.

Hooggaarde haalde de rijkste oogst binnen. Tyrion bezag de ampele buik van Mace Tyrel en dacht: Die heeft een geweldige eetlust. Tyrel eiste de grond en de kastelen op van heer Alester Florens, zijn eigen baanderman, die de buitengewone beoordelingsfout had gemaakt om eerst koning Renling en vervolgens Stannis te steunen. Heer Tywin was hem graag terwille. Lichtwaterburg werd met al zijn grond en inkomsten aan heer Tyrels tweede zoon ser Garlan gegeven, waardoor deze in een oogwenk in een machtig heerschap werd omgetoverd. Zijn oudere broer zou natuurlijk Hooggaarde zelf erven.

Kleinere lappen grond vielen heer Rowin toe en werden voor heer Tarling, vrouwe Eikhart, heer Hoogtoren en andere afwezige grootheden gereserveerd. Heer Roodweyn vroeg slechts om dertig jaar ontheffing van de belastingen waarmee Pinkje en zijn wijnfactoors een aantal van de beste wijnen van het Prieel hadden bezwaard. Toen daarmee ingestemd werd, verklaarde hij dat hij uiterst tevreden was en stelde voor een vaatje guldenwijn uit het Prieel te laten komen om een heildronk op de goede koning Joffry en zijn wijze en milddadige Hand uit te brengen. Toen verloor Cersei haar geduld. ‘Joff heeft behoefte aan zwaarden, niet aan heildronken. Zijn rijk wordt nog steeds door usurpatoren en zelfbenoemde koningen geteisterd.’

‘Maar niet lang meer, denk ik,’ zei Varys zalvend.

‘Er blijven nog enkele zaken over, heren.’ Ser Kevan raadpleegde zijn papieren. ‘Ser Addam heeft een paar kristallen uit de kroon van de Hoge Septon gevonden. Het lijkt nu wel zeker dat de dieven de kristallen eruit gebroken en het goud gesmolten hebben.’

‘Onze Vader in den Hoge weet van hun schuld en zal over hen allen richten,’ zei de Hoge Septon vroom.

‘Ongetwijfeld,’ zei heer Tywin. ‘Toch moet u op de bruiloft van de koning gekroond worden. Cersei, laat je goudsmeden komen, we moeten voor vervanging zorgen.’ Hij wachtte haar reactie niet af, maar wendde zich meteen tot Varys. ‘Hebt u verslagen?’

De eunuch trok een perkament uit zijn mouw. ‘Buitengaats bij de Vingers is een kraken gezien.’ Hij giechelde. ‘Geen Grauwvreugd hoor, een echte. Hij heeft een Ibbenese walvisvaarder aangevallen en ondergetrokken. Op de Stapstenen wordt gevochten en een nieuwe oorlog tussen Tyrosh en Lys hangt in de lucht. Beide hopen een alliantie met Myr te sluiten. Zeelieden die zijn teruggekeerd uit de Zee van Jade vertellen dat er in Qarth een driekoppige draak is uitgebroed die nu het wonder van die stad is…’

‘Draken en kraken interesseren me niet, ongeacht het aantal van hun koppen,’ zei heer Tywin. ‘Hebben uw fluisteraars wellicht ook enig spoor van de zoon van mijn broer gevonden?’

‘Helaas, onze dierbare Tyrek is volkomen spoorloos, de arme, dappere jongen.’ Varys leek de tranen nabij.

‘Tywin,’ zei ser Kevan, voordat heer Tywin zijn zichtbare ongenoegen kon ventileren, ‘een paar van de goudmantels die tijdens de slag zijn gedeserteerd druppelen nu weer in hun barakken binnen in de verondersteling dat ze hun plicht weer hervatten. Ser Addam wil weten wat hij met hen moet doen.’

‘Ze hebben Joff met hun lafheid mogelijk in gevaar gebracht,’ zei Cersei onmiddellijk. ‘Ik wil dat ze terechtgesteld worden.’

Varys zuchtte. ‘Ze hebben zeker de dood verdiend, uwe genade, dat valt niet te ontkennen. En toch doen we er misschien verstandiger aan hen naar de Nachtwacht te sturen. De boodschappen van de Muur zijn de laatste tijd verontrustend. Over wildlingen die in beweging zijn…’

‘Wildlingen, kraken en draken.’ Hamer Tyrel grinnikte. ‘Is er ook iemand die niét in beweging is?’

Dat negeerde heer Tywin. ‘Het is het beste om de deserteurs als lesje te laten dienen. Breek hun met hamers de knieën. Dan lopen ze nooit meer weg, noch enig ander die hen op straat ziet bedelen.’ Hij keek de tafel langs om te zien of iemand van de andere heren het daar niet mee eens was.

Tyrion dacht aan zijn eigen bezoek aan de Muur, en aan de krabben die hij met de oude heer Mormont en zijn officieren had gegeten. Hij herinnerde zich ook de angsten van de ouwe Beer. ‘Misschien kunnen we er een paar de knieën breken om duidelijk te maken waar het op staat. De rest kunnen we dan naar Mars sturen. De Muur is zwaar onderbemand. Als de Muur valt…’

‘…overstromen de wildlingen het noorden,’ maakte zijn vader de zin af, ‘en hebben de Starks en Grauwvreugd nog een vijand om mee af te rekenen. Ze wensen zich kennelijk niet meer aan de IJzeren Troon te onderwerpen, dus met welk recht vragen ze de IJzeren Troon om hulp? Koning Robb en koning Balon eisen beiden het noorden op. Laten zij het dan ook verdedigen, als ze kunnen. En zo niet, dan kan die Mans Roover nog weleens een nuttige bondgenoot blijken te zijn.’ Heer Tywin keek naar zijn broer. ‘Nog meer?’

Ser Kevan schudde zijn hoofd. ‘We zijn klaar, heren. Zijne genade koning Joffry is u ongetwijfeld dankbaar voor uw wijsheid en goede raad.’

‘Ik zou graag een persoonlijk gesprek met mijn kinderen hebben,’ zei heer Tywin, terwijl de anderen opstonden om te vertrekken. ‘En ook met jou, Kevan.’

Gehoorzaam namen de andere raadsleden afscheid. Varys vertrok als eerste, Tyrel en Roodweyn waren de laatsten. Toen de kamer leeg was op de vier Lannisters na sloot ser Kevan de deur.

‘Muntmeester?’ zei Tyrion met een dun, gespannen stemmetje. ‘Mag ik weten wiens idee dat was?’

‘Dat van heer Petyr,’ zei zijn vader, ‘maar het is nuttig als de schatkist in handen van een Lannister is. Je had om belangrijk werk gevraagd. Ben je bang dat je niet tegen de taak opgewassen bent?’

‘Nee,’ zei Tyrion. ‘Ik vrees een valstrik. Pinkje is geslepen en eerzuchtig. Ik vertrouw hem niet. En dat kunt u beter ook niet doen.’

‘Hij heeft Hooggaarde aan onze kant gekregen…’ begon Cersei.

‘…en jou Ned Stark verkocht, dat weet ik. Ons zal hij net zo snel verkopen. In de verkeerde handen is een munt even gevaarlijk als een zwaard.’

Zijn oom Kevan keek hem bevreemd aan. ‘Voor ons toch zeker niet? Het goud van de Rots van Casterling…’

‘…wordt uit de grond gehaald. Het zijne heeft Pinkje met een knip van zijn vingers uit de lucht getoverd.’

‘Jij beschikt niet over zulke nuttige vaardigheden, lieve broer,’ spon Cersei met een stem die mierzoet was van kwaadaardigheid. ‘Pinkje is een leugenaar…’

‘…en nog zwart ook, zoals de raaf van de kraai zei.’

Heer Tywin sloeg met zijn hand op de tafel. ‘Genoeg!’ Ik wens dat ongepaste gebakkelei niet meer te horen. Jullie zijn allebei Lannisters, en als zodanig zullen jullie je gedragen ook.’

Ser Kevan schraapte zijn keel. ‘Ik zie liever dat Petyr Baelish over het Adelaarsnest heerst dan een van de anderen die vrouwe Lysa het hof maken. Yan Roys, Lyn Corbree, Horten Roodfoort… allemaal op hun manier gevaarlijke lieden. En trots. Pinkje mag dan sluw zijn, hij is noch hooggeboren, noch een goed vechter. De heren van de Vallei zullen zo iemand nooit als hun leenheer aanvaarden.’ Hij keek naar zijn broer. Toen heer Tywin knikte, vervolgde hij: ‘Daar komt nog bij dat heer Petyr zijn trouw blijft bewijzen. Gisteren meldde hij ons nog dat de Tyrels een complot hebben gesmeed om Sansa Stark voor een “bezoekje” naar Hooggaarde te ontvoeren en haar daar aan heer Hamers oudste zoon Willas uit te huwelijken.’

‘Heeft Pinkje dat gemeld?’ Tyrion leunde tegen de tafel. ‘Niet onze meester der fluisteraars? Wat interessant.’

Cersei keek hun oom ongelovig aan. ‘Sansa is mijn gijzelaar. Ze gaat nérgens heen zonder mijn verlof.’

‘Dat verlof zul je wel moeten geven als heer Tyrel erom vraagt,’ merkte hun vader op. ‘Een weigering staat gelijk met een openlijke verklaring van wantrouwen. Daar zou hij aanstoot aan nemen.’

‘Nou en? Wat kan ons dat schelen?’

Stomme idioot, dacht Tyrion. ‘Lieve zuster,’ legde hij geduldig uit, ‘beledig Tyrel, en je beledigt ook Roodweyn, Tarling, Rowin en Hoogtoren, zodat ze zich misschien gaan afvragen of Robb Stark hun wensen niet wat meer tegemoet zal komen.’

‘Ik wil de roos en de schrikwolf niet op één kussen hebben,’ verklaarde heer Tywin. ‘We moeten hem voor zijn.’

‘Hoe?’ vroeg Cersei.

‘Met huwelijken. Om te beginne het jouwe.’

Dat kwam zo plotseling dat Cersei hem een ogenblik lang slechts kon aanstaren. Toen kleurden haar wangen rood alsof ze geslagen was. ‘Nee. Niet weer. Ik wil niet.’

‘Uwe genade,’ zei ser Kevan hoffelijk, ‘u bent een jonge vrouw en nog steeds mooi en in de vruchtbare leeftijd. U kunt toch niet de rest van uw leven alleen blijven? Een nieuw huwelijk zou die praatjes over incest voor eens en altijd de kop indrukken.’

‘Zolang je ongetrouwd blijft geef je Stannis de gelegenheid zijn walgelijke laster te verspreiden,’ zei heer Tywin tegen zijn dochter. ‘Je moet een nieuwe echtgenoot in je bed hebben die kinderen bij je verwekt.’

‘Drie kinderen is echt wel genoeg. Ik ben de koningin van de Zeven Koninkrijken, geen fokmerrie. Ik ben de regentes!’

‘Je bent mijn dochter, en je zult doen wat ik zeg.’

Ze stond op. ‘Ik blijf hier niet zitten, om te luisteren naar…’

‘Dat doe je wel, als je enige inbreng wilt bij de keuze van je volgende echtgenoot,’ zei heer Tywin bedaard.

Toen ze aarzelde en weer ging zitten wist Tyrion dat ze verloren was, al verklaarde ze nog zo luidkeels: ‘Ik trouw niet meer!’

‘Je trouwt wel, en je zult kinderen baren. Elk kind dat je baart zet Stannis meer als leugenaar te kijk.’ Hun vaders ogen leken haar aan haar stoel vast te nagelen. ‘Hamer Tyrel, Paxter Roodweyn en Doran Martel zijn met jongere vrouwen getrouwd die hen waarschijnlijk zullen overleven. De echtgenote van Balon Grauwvreugd is al ouder, en ziekelijk, maar met een dergelijke verbintenis leggen we ons op de IJzereilanden vast, en ik weet nog niet of dat wel de verstandigste koers zou zijn.’

‘Nee,’ zei Cersei, haar lippen wit. ‘Nee, nee, nee.’

Tyrion kon de grijns die om zijn lippen kwam bij de gedachte dat zijn zuster naar Piek zou worden afgevoerd niet helemaal onderdrukken. Net nu ik op het punt stond om maar niet meer te bidden, werpt een sympathieke god mij dit in de schoot.

Heer Tywin vervolgde: ‘Oberyn Martel zou wel geschikt zijn, maar de Tyrels zouden dat heel slecht opnemen. Dus moeten we naar de zonen kijken. Ik neem aan dat je er geen bezwaar tegen hebt met iemand te trouwen die jonger is dan jij?’

‘Ik heb bezwaar tegen ieder…’

‘Ik heb de tweeling van Roodweyn in overweging genomen, Theon Grauwvreugd, Quentyn Martel, en een aantal anderen. Maar ons verbond met Hooggaarde was het zwaard waarmee Stannis gebroken werd. Dat moet getemperd en versterkt worden. Ser Loras heeft het wit aangenomen en ser Garlan is met een Graftweg getrouwd. Rest nog de oudste zoon, de jongen die ze stiekem aan Sansa Stark willen uithuwelijken.’

Willas Tyrel. Tyrion schepte een kwaadaardig genoegen in Cerseis machteloze woede. ‘Dat is toch die kreupele?’ zei hij.

Zijn vader keek hem kil aan. ‘Willas is erfgenaam van Hooggaarde en ik hoor niet anders dan dat hij een aardige, hoffelijke jongeman is die graag boeken leest en de sterren observeert. Daarnaast fokt hij graag dieren en heeft hij de beste honden, haviken en paarden in de Zeven Koninkrijken.’

Een volmaakt huwelijk, peinsde Tyrion. Cersei fokt ook graag. Hij beklaagde de arme Willas Tyrel en wist niet of hij om zijn zuster moest lachen of namens haar moest huilen.

‘Ik zou voor de erfgenaam van Tyrel zijn,’ besloot heer Tywin, ‘maar als jij liever een ander hebt wil ik je redenen wel aanhoren.’

‘Wat ontzettend aardig van u, vader,’ zei Cersei ijzig beleefd. ‘De keus die u mij voorlegt is toch zó moeilijk! Wie wil ik liever in bed, die ouwe inktvis of de kreupele hondenjongen? Ik zal er toch een paar dagen over moeten nadenken. Heb ik uw verlof om te gaan?’

Jij bent de koningin, had Tyrion graag tegen haar gezegd. Hij zou jou om verlof moeten vragen.

‘Ga,’ zei hun vader. ‘We praten verder als je jezelf weer in de hand hebt. Denk aan je plicht.’

Cersei beende met stijve passen de kamer uit, zichtbaar in razernij. Toch zal ze uiteindelijk doen wat vader wil. Dat had ze in het geval van Robert al bewezen. Al moeten we ook nog rekening houden met Jaime. Toen Cersei de eerste keer trouwde was hun broer veel jonger geweest. In een tweede huwelijk zou hij misschien niet zo snel berusten. De onfortuinlijke Willas Tyrel liep de kans een plotselinge, fatale aanval van zwaard doorsteking te krijgen, hetgeen de alliantie tussen Hooggaarde en de Rots van Casterling nogal kon verzuren. Ik zou iets moeten zeggen, maar wat? Pardon, vader, maar eigenlijk wil ze met onze broer trouwen?

‘Tyrion.’

Hij glimlachte berustend. ‘Wat hoor ik? Roept de heraut mij in het strijdperk?’

‘Dat gehoereer is een zwak punt van je,’ zei heer Tywin zonder inleiding, ‘maar misschien treft mij een deel van de blaam. Aangezien je niet groter dan een kind bent vergeet ik maar al te licht dat je in werkelijkheid een volwassen man met alle lagere behoeften van een man bent. Het is hoog tijd dat je trouwt.’

Ik was ooit getrouwd, of bent u dat vergeten? Tyrions mond vertrok, en het geluid dat eruit kwam was half een lach en half een grom.

‘Vind je het vooruitzicht van een huwelijk vermakelijk?’

‘Ik dacht er alleen aan wat een afgrijselijk knappe bruidegom ik zal zijn.’ Een vrouw was misschien precies wat hij nodig had. Als ze grondgebied en een burcht inbracht zou hij nog ergens anders een plek hebben dan aan Joffry’s hof… bij Cersei en hun vader.

Anderzijds was Shae er ook nog. Dit zal haar niets bevallen, al zweert ze nog zo hard dat ze er genoegen mee neemt mijn hoer te zijn.

Maar daarmee hoefde hij niet bij zijn vader aan te komen, dus werkte Tyrion zich een eindje omhoog van zijn stoel en zei: ‘U wilt dat ik met Sansa Stark trouw. Maar zullen de Tyrels zo’n verbintenis niet als een belediging beschouwen als zij ook plannen met het meisje hebben?’

‘Heer Tyrel zal de kwestie van het meisje Stark pas na Joffry’s bruiloft aansnijden. Als Sans a voor die tijd trouwt, hoe kan hij dan aanstoot nemen als hij ons nooit blijk heeft gegeven van zijn eigen bedoelingen?’

‘Precies,’ zei ser Kevan, ‘en mocht het toch kwaad bloed zetten dan wordt dat vanzelf minder als we zijn Willas de hand van Cersei aanbieden.’

Tyrion wreef over zijn rauwe neusstomp. Het littekenweefsel jeukte soms afschuwelijk. ‘Zijne genade de koninklijke puist heeft Sansa’s leven tot een hel gemaakt sinds de dag dat haar vader stierf, en nu ze eindelijk van Joffry af is, stelt u voor haar aan mij uit te huwelijken. Dat lijkt me wel erg wreed. Zelfs voor u, vader.’

‘Hoezo, ben je van plan haar te mishandelen?’ Zijn vader klonk eerder nieuwsgierig dan bezorgd. ‘Haar geluk zal mij een zorg zijn, en dat zou ook voor jou moeten gelden. Al zijn onze allianties met het zuiden zo hard als de Rots van Casterling, we moeten nog steeds het noorden veroveren, en de sleutel tot het noorden is Sansa Stark.’

‘Ze is nog maar een kind.’

‘Je zuster zweert dat ze ontbloeid is. Als dat klopt is ze een vrouw en klaar om te trouwen. Je moet haar absoluut ontmaagden, zodat niemand kan zeggen dat het huwelijk niet voltrokken is. Als je daarna nog een jaar of twee wacht voor je haar bed weer deelt heb je daar als haar echtgenoot het recht toe.’

Ik heb op dit moment geen andere vrouw dan Shae nodig, dacht hij, en Sansa is een kind, wat je ook zegt. ‘Als het uw bedoeling is haar uit handen van de Tyrels te houden, waarom stuurt u haar dan niet terug naar haar moeder? Dat zou Robb Stark er misschien toe brengen zijn knieën te buigen.’

Heer Tywin keek minachtend. ‘Stuur haar naar Stroomvliet en haar moeder huwelijkt haar aan een Zwartewoud of een Mallister uit om de bondgenootschappen van haar zoon langs de Drietand te schragen. Stuur haar naar het noorden en ze is binnen één maanomwenteling met een Manderling of een Omber getrouwd. Toch is ze hier aan het hof niet minder gevaarlijk, zoals die affaire met de Tyrels bewijst. Ze moet met een Lannister trouwen, en snel ook.’

‘De man die met Sansa Stark trouwt kan namens haar aanspraak op Winterfel maken,’ bracht zijn oom Kevan te berde. ‘Had je daar al aan gedacht?’

‘Als jij het kind niet wilt, geven we haar aan een van je neven,’ zei zijn vader. ‘Kevan, is Lancel sterk genoeg om te trouwen, denk je?’

Ser Kevan aarzelde. ‘Als we het meisje naast zijn bed zetten kan hij de woorden wel zeggen … maar een voltrekking, nee… Een van de tweelingen, zou ik zeggen, ware het niet dat de Starks die allebei in Stroomvliet gevangenhouden. Tion van Genna hebben ze ook, anders was die wel bruikbaar.’

Tyrion liet ze hun toneelstukje opvoeren, want hij wist dat het allemaal diende om hem te bewerken. Sansa Stark, peinsde hij. Die zo zachtjes praatte en zo lekker rook, die van zijde, liederen, ridderlijkheid en rijzige, dappere ridders met knappe gezichten hield. Hij had een gevoel alsof hij weer op de schepen brug was en het dek onder zijn voeten wegschoof.

‘Je hebt me gevraagd of ik je wilde belonen voor je inspanningen tijdens de slag,’ bracht heer Tywin hem nadrukkelijk in herinnering. ‘Dit is je kans, Tyrion. Een betere zul je niet gauw krijgen.’ Hij trommelde ongeduldig met zijn vingers op de tafel. ‘Eens hoopte ik je broer aan Lysa Tulling uit te huwelijken, maar Aerys beriep Jaime tot zijn Koningsgarde voor dat allemaal geregeld was. Toen ik heer Hoster voorstelde dat Lysa in plaats daarvan met jou zou kunnen trouwen antwoordde hij dat hij voor zijn dochter een complete man wilde.’

Dus huwelijkte hij haar aan Jon Arryn uit, die oud genoeg was om haar grootvader te zijn. Tyrion was eerder tot dankbaarheid dan tot boosheid geneigd, in aanmerking genomen wat er van Lysa Arryn geworden was.

‘Toen ik je aan Dorne aanbood kreeg ik te horen dat alleen al de suggestie een belediging was,’ vervolgde heer Tywin. ‘Een jaar of wat later antwoordden Yan Roys en Leyten Hoogtoren mij ook in die trant. Ten slotte zonk ik zo diep dat ik voorstelde om je het meisje Florens te geven dat Robert in het huwelijksbed van zijn broer had ontmaagd, maar haar vader gaf haar liever aan een van zijn eigen ridders. Als je het meisje Stark niet wilt zoek ik wel een andere echtgenote voor je. Ergens in het rijk is vast wel een of ander jonkertje dat graag van zijn dochter zal scheiden om met de Rots van Casterling op goede voet te komen. Vrouwe Tanda heeft Lollys aangeboden…’

Tyrion huiverde van afschuw. ‘Ik hak hem nog liever af om hem aan de geiten te voeren.’

‘Open je ogen dan! Het meisje Stark is jong, huwbaar, plooibaar, van zeer hoge geboorte en nog maagd. Ze is niet onaantrekkelijk. Waarom zou je aarzelen?’

Ja, waarom? ‘Een tic van me. Hoe vreemd het ook klinkt, ik heb liever een vrouw die me graag bij zich in bed wil.’

‘Als jij denkt dat je hoeren je graag bij zich in bed willen ben je nog dwazer dan ik dacht,’ zei heer Tywin. ‘Je stelt me teleur, Tyrion. Ik had gehoopt je met deze verbintenis een plezier te doen.’

‘Ja, iedereen weet hoe belangrijk u het vindt mij te plezieren, vader. Maar er is hier meer aan de hand. De sleutel tot het noorden, zegt u? De Grauwvreugds hebben op dit moment het noorden, en koning Balon heeft een dochter. Waarom Sansa Stark, en niet zij?’ Hij keek zijn vader in diens koele, groene ogen met de heldergouden vlekjes.

Heer Tywin zette zijn vingers onder zijn kin tegen elkaar. ‘Balon Grauwvreugd denkt in termen van plunderen, niet van heersen. Laat hem maar van een herfstige kroon genieten en onder een noordelijke winter lijden. Hij zal zijn onderdanen geen reden tot liefde geven. Als het weer voorjaar wordt, zullen de noorderlingen hun buik vol hebben van die kraken. Als jij Eddards kleinzoon dan naar huis voert om zijn geboorterecht op te eisen zullen de heren en het kleinvolk als één man opstaan om hem op de hoge zetel van zijn voorvaderen te plaatsen. Je kunt toch hopelijk wel een vrouw zwanger maken?’

‘Ik denk het wel,’ zei hij stekelig. ‘Ik moet bekennen dat ik het niet kan bewijzen. Al kan niemand beweren dat ik het nooit geprobeerd heb. Sterker nog, ik plant mijn zaadjes zo vaak ik kan…’

‘In goten en sloten,’ voltooide heer Tywin, ‘en op platte grond, waar alleen bastaardkruid wortelt. Het is hoog tijd dat je een eigen tuin gaat onderhouden.’ Hij kwam overeind. ‘Ik verzeker je dat je de Rots van Casterling nooit zult krijgen. Maar trouw met Sansa Stark en het zou kunnen zijn dat je Winterfel wint.’

Tyrion Lannister, beschermheer van Winterfel. Bij dat vooruitzicht ging er een vreemde rilling door hem heen. ‘Goed dan, vader,’ zei hij langzaam, ‘maar er schuilt een grote, lelijke adder onder uw gras. Wat ik kan, kan Robb Stark waarschijnlijk ook, en hij heeft gezworen met een van die vruchtbare Freys te trouwen. En zodra de Jonge Wolf een nest heeft verwekt, zijn de pups die Sansa werpt de erfgenamen van niets.’

Heer Tywin was niet uit het veld geslagen. ‘Robb Stark zal geen kinderen verwekken bij zijn vruchtbare Frey, waarachtig niet. Van één nieuwtje wilde ik de raad liever nog geen deelgenoot maken, al zullen de goede heren het ongetwijfeld snel genoeg horen. De Jonge Wolf heeft de oudste dochter van Gawen Westerling tot vrouw genomen.’

Even kon Tyrion niet geloven dat hij zijn vader goed gehoord had. ‘Hij heeft zijn gelofte gebroken?’ zei hij ongelovig. ‘Hij heeft de Freys weggegooid voor…’ Hij had er geen woorden voor.

‘Een meisje van zestien dat Jeane heet,’ zei ser Kevan. ‘Heer Gawen heeft mij haar eens aangeboden als vrouw voor Willem of Martyn, maar dat moest ik afslaan. Gawen is een beste vent, maar zijn vrouw is Sybel Kruider. Hij had nooit met haar moeten trouwen. De Westerlings hebben altijd meer eergevoel dan verstand gehad. De grootvader van vrouwe Sybel handelde in saffraan en peper en was bijna even laaggeboren als die smokkelaar die Stannis erop nahoudt. En haar grootmoeder was een vrouw die hij uit het oosten had meegebracht. Een angstaanjagend oud wijf dat zogenaamd priesteres was. Maegi, noemden ze haar. Geen mens kon haar werkelijke naam uitspreken. Half Lannispoort bezocht haar voor geneesmiddeltjes en liefdesdrankjes en zo.’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Zij is allang dood, dat wel. En Jeane leek me een lekker dingetje, moet ik zeggen, al heb ik haar maar één keer gezien. Maar met zulk twijfelachtig bloed…’

Anders dan zijn oom vond Tyrion, die eens met een hoer getrouwd was geweest, het niet zo’n gruwelijk idee om een meisje tot vrouw te hebben wier overgrootvader kruidnagelen had verkocht. Maar toch… Een lekker dingetje, zei ser Kevan, maar menig vergif was ook lekker. De Westerlings waren een oud geslacht, maar bezaten meer trots dan macht. Het zou hem niets verbazen te vernemen dat vrouwe Sybel meer in het huwelijk had ingebracht dan haar hooggeboren echtgenoot. De mijnen van de Westerlings waren al jaren uitgeput, hun beste grond was verkocht of verloren gegaan en de Steilte leek meer op een ruïne dan op een burcht. Een romantische ruïne, dat wel, die dapper boven de zee uitrijst. ‘Ik ben verrast,’ moest Tyrion bekennen. ‘Ik had Robb Stark verstandiger gewaand.’

‘De jongen is zestien,’ zei heer Tywin. ‘Op die leeftijd werpt verstand weinig gewicht in de schaal tegenover lust, liefde en eer.’

‘Hij heeft meineed gepleegd, een bondgenoot beschaamd en een plechtige belofte gebroken. Wat voor eer schuilt daarin?’

Ser Kevan antwoordde: ‘Hij verkoos de eer van het meisje boven de zijne. Nadat hij haar had ontmaagd stond hem geen andere weg meer open.’

‘Het was barmhartiger geweest als hij haar had verlaten met een bastaard in haar buik,’ zei Tyrion botweg. De Westerlings hadden alles op het spel gezet, hun grondgebied, hun kasteel, ja, zelfs hun leven. Een Lannister betaalt altijd zijn schulden.

‘Jeane Westerling is de dochter van haar moeder,’ zei heer Tywin, ‘en Robb Stark is de zoon van zijn vader.’

Zijn vader scheen minder kwaad om dit verraad van Westerling dan Tyrion verwacht had. Heer Tywin duldde geen ontrouw bij zijn vazallen. Hij had de trotse Reyns van Castameer en de Teerbeeks van Teerbeekhove met wortel en tak uitgeroeid toen hij nog half een knaap was. De zangers hadden er zelfs een nogal somber lied op gemaakt. Een aantal jaren later, toen heer Verman van Fraaicastel hem had getart, had heer Tywin een gezant gestuurd die in plaats van een brief een luit meebracht. Nadat hij ‘De Regens van Castameer’ in zijn zaal had horen weerklinken had heer Verman geen moeilijkheden meer gemaakt. En alsof het lied nog niet voldoende was waren de geslechte kastelen van de Reyns en Teerbeeks er ook nog, als zwijgende getuigen van het lot dat diegenen wachtte die op de machtige Rots van Casterling spuwden. ‘De Steilte is niet zo ver van Teerbeekhove en Castameer af,’ merkte Tyrion op. ‘Je zou denken dat de Westerlings daar weleens langsgekomen waren en hun lesje hadden geleerd.’

‘Misschien is dat ook zo,’ zei heer Tywin. ‘Ze weten alles van Castameer af, dat verzeker ik je.’

‘Zouden de Westerlings en de Kruiders zo dwaas zijn te denken dat de wolf de leeuw kan verslaan?’

Er waren van die zeldzame keren dat heer Tywin Lannister warempel dreigde te glimlachen. Niet dat het er ooit van kwam, maar alleen al de dreiging was vreselijk om te aanschouwen. ‘De grootste dwazen zijn vaak slimmer dan degenen die ze uitlachen,’ zei hij, en toen: ‘Jij trouwt met Sansa Stark, Tyrion. En snel ook.’